|
Łukasz J. Kędziora
Taniec, teatr, muzyka i
Lublin
14 Międzynarodowe Spotkanie Teatrów Tańca
Lublin 10 – 14 listopada 2010 r.
Trudno w to uwierzyć, ale odbywa się w Polsce taneczny show, który
ma na swoim koncie więcej edycji niż „Taniec z gwiazdami”
i nie dość, że gromadzi – każdorazowo – większą liczbę
sław z całego świata to jeszcze zdecydowanie przewyższa swoją
wartością artystyczną i estetyczną inną TVN-owską produkcję, „You
can dance”. Niemożliwe? A jednak… I chociaż w kategorii
„popularność/rozpoznawalność” zdecydowanie przegrywa z
telewizyjnymi show to dla motywowanego kulturowo turysty, którego
determinuje potrzeba obcowania z prawdziwą sztuką, jest
bezapelacyjnym zwycięzcą kompetycji. Dlatego też, w tym miesiącu
zapraszam do Lublina, na Międzynarodowe Spotkanie Teatrów Tańca,
które odbędą się od 10 do 14 listopada, już po raz czternasty.
Spektakle goszczą w Lublinie od 1997 r., kiedy to po raz pierwszy
zrealizowano ideę spotkań teatralnych z muzyką w tle. Celem Centrum
Kultury w Lublinie i Lubelskiego Teatru Tańca,
organizatorów imprezy, jest
przybliżenie potencjalnemu widzowi zarówno teatru tańca, jak i
samego tańca współczesnego. Ten ciekawy choć ambitny pomysł okazał
się jednak doskonałym sposobem na zjednanie sobie publiczności, bo z
każdym rokiem imprezę odwiedza coraz większa liczba gości.
Festiwal organizowany jest od zaledwie, a może aż, czternastu lat, a
mimo tego możemy już mówić o dwóch fazach. Pierwsza, to
dziesięcioletni okres o zdecydowanie edukacyjnym charakterze. I w
zasadzie nic w tym dziwnego, bo ogólna wiedza na temat teatru tańca,
jego historii czy nurtów jakie dominowały na przestrzeni lat jest
niewielka. Kiedy po pierwszej dekadzie wierny amator imprezy, dzięki
spotkaniom z klasyką, ugruntował swoją wiedzę, zadbano o to, aby
poszerzyć ją o dokonania współczesnych twórców zaczynając w ten
sposób drugi etap Spotkań. Modernistyczne spojrzenie artystów
z Polski jak i z zagranicy postanowiono zaprezentować w bardzo
oryginalnym zestawieniu. W trakcie 11. edycji skonfrontowano ze sobą
dwie szkoły, a w zasadzie dwie odrębne drogi rozwoju teatru tańca.
Obok siebie stanęli artyści z takich krajów jak Rumunia, Chorwacja,
Serbia czy Turcja, które przez dziesięciolecia były odcięte od
nowatorskich idei i rozwiązań oraz ci, których swoboda twórcza nie
napotykała na żadne ograniczenia (np. z Holandii, Szwajcarii czy
Norwegii). Na tych samych deskach występowali Compagnie 7273
(Szwajcaria), RemDance / Tugce Tuna Project Company (Turcja)
oraz aktorzy scen lubelskich. I właśnie to przenikanie się kultur i
sam sposób percepcji tanecznej sztuki teatralnej były bez wątpienia
fantastycznym doświadczeniem zarówno dla samych artystów, jaki i
całej widowni.
Kolejne dwie edycje imprezy to następne części zapowiadanego na trzy
lata cyklu, który można by nazwać jako inspiracje artyzmem. Ideą
przewodnią tej serii jest pokazanie wzajemnych inspiracji teatru
tańca i innych dziedzin sztuki, a tym samym miejsca teatru tańca w
historii sztuki. W 2008 r. były to inspiracje szeroko pojętych sztuk
plastycznych, a w 2009 r. życie i twórczość wybitnych przedstawicieli
światowej literatury, a także motywy literackie lub znani bohaterowie
światowej literatury. I tak na przykład podczas 12. Spotkań
tancerze zaprosili do interdyscyplinarnego, artystycznego dialogu m.
in. Fridae Kahlo (Miro Dance Theatre / USA), Marca Chagalla
(Quadro Dance Theatre / Białoruś), Stefano Ricciego (Jaro
Viňarský / Słowacja/Polska) czy Maxa Ernsta (Compagnie Irene
K. /Belgia). Rok później natomiast, na lubelskiej scenie spotkali
się William Szekspir (Teatr Gestu i Ruchu, Izabela
Chlewińska /Polska), Virginia Wolf (Deja Donne
Company/Włochy), Michael Stauffer (Marcel Leemann Physical
Dance Theater/ Szwajcaria) czy Agota Kristof (Dance Company
Pál Franek/Węgry, Francaj).
Co ciekawe, w ramach koncepcji wzajemnych inspiracji, nowemu cyklowi
towarzyszą autorskie projekty realizowane przez artystów –
przedstawicieli danej dziedziny – specjalnie na zaproszenie
organizatorów. I tak w przypadku plastycznych inspiracji do Lublina
przyjechali twórcy, którzy po obejrzeniu spektakli tanecznych dwóch
pierwszych dni, w ciągu kolejnych dwóch, w zaaranżowanym na potrzeby
festiwalu studio malarskim wykonywali prace plastyczne, inspirowane
prezentowanymi choreografiami. Następnie prace te zostały pokazane w
ramach „wystawy chwili” podczas wieczoru zamykającego
Spotkania oraz w galeriach lubelskich w późniejszym terminie.
Rok później publiczność została zaproszona do udziału w
Międzynarodowej Konferencji Naukowej „Literacki obraz teatru
tańca”, której celem było szerokie spojrzenie na wzajemne
relacje pomiędzy literaturą a teatrem tańca. Konferencja stała się
miejscem konfrontacji poglądów i punktów widzenia przedstawicieli
środowiska tanecznego i naukowego, a jednocześnie podjęcia próby
uporządkowania dotychczasowych ustaleń na temat związków obu dziedzin
sztuki. W referatach poruszano wypowiadano się nt. twórczość klasyków
literatury rosyjskiej, Wiliama Szekspira, Samuela Becketta i Sarah
Kane oraz wątków rewolucyjnych. Specjalny panel został poświęcony
literackim inspiracjom w tańcu butoh. A ponadto – przyjrzymy
się bliżej spektaklom Piny Baush i Josefa Nadja. Do udziału w
konferencji zaproszono naukowców, krytyków, choreografów oraz
pasjonatów teatru tańca, m.in. Leszka Bzdyla, Hannę Strzemiecką,
Tomasza Bazana, Aleksandra Dziurosza, Annę Królicą, Julię Hoczyk,
Witolda Mrozka oraz Stuarta Sweeney.
14. edycja zamyka tematyczną klamrą trzyletni cykl inspiracji, a
organizatorzy zostawili sobie na deser muzykę. Na deser, bo chyba
każdy zgodzi się z tym, że trudno o bliższą asocjację tańca.
Niewątpliwym atutem tegorocznego festiwalu będzie swobodna żonglerka
miedzy gatunkami muzycznymi, jak i licznymi obszarami, szeroko
rozumianej muzyki, z czego czerpać i analizować będą artyści. Scenę
otwarto dla dźwięków klasycznych, ale i współczesnego czy
awangardowego brzmienia. Ponadto na publiczność czekają, nie tylko
odwołania do samej muzyki, ale i do kompozytorów, czy nawet ich
wątków biograficznych. Jednocześnie organizatorom zależy na
uwypukleniu i podkreślenie, że teatr tańca jest samodzielną formą
sztuki, która mimo swojej odrębności i artystycznej autonomii
doskonale sprawdza się i radzi sobie w dialogu z innymi dziedzinami
sztuki.
Do współpracy zaproszono w tym roku trupy teatralno-taneczne z
Portugalii (Companhia Paulo Ribeiro), Belgii (Albert
Quesada & Vera Tussing), Włoch (Compagnia ZAPPALA Danza),
czy wielokrotnie obecną już na lubelskiej scenie Grupę Tańca
Współczesnego Politechniki Lubelskiej.
Jak co roku festiwalowi towarzyszyć będą pospektaklowe dyskusje z
artystami oraz koncerty i wystawy fotograficzne a także akwareli oraz
cykl Kino tańca, czyli prezentacja wybranych filmów krótko- i
pełnometrażowych przygotowana we współpracy z British Council. Co
warte podkreślenie, wszystkie dodatkowe atrakcje obecne są w
festiwalowym kalendarzu od samego początku, wpływając na atrakcyjność
i urozmaicenie eventu. Program Spotkań dodatkowo wzbogacają
ogólnopolskie warsztaty tańca współczesnego, warsztaty młodych
krytyków tańca czy konferencje naukowe. Dzięki bogatej ofercie
edukacyjnej najlepszych nauczycieli tańca, choreografów i tancerzy z
całego świata systematycznie zwiększa się także liczba uczestników
warsztatów i wykładów, którzy przyjeżdżają do Lublina z całej Polski
korzystając ze znakomitej okazji do rozwinięcia zainteresowań czy
rozszerzenia kompetencji zawodowych.
Szczegółowy plan imprezy dostępny jest na stronie
http://dancefestival.lublin.pl
|
