|
|
Tadeusz Jędrysiak
Makao – wschodnia stolica hazardu - Las Vegas Orientu
Macao - "Miasto Boga" było do ubiegłego wieku najstarszą a zarazem ostatnią europejską kolonią w Azji, będąc równocześnie ostatnią kolonią portugalską na świecie. Panowanie Portugalczyków odcisnęło wyraźne piętno na kulturze, architekturze i atmosferze Macao.
Historia
W 1557 roku Chiny wydzierżawiły Makao Portugalii, a w 1887 roku zostało ono przekształcone w kolonię portugalską. Chiny zgodziły się wydzierżawić Makao dlatego, że Portugalia oczyściła okoliczne wody z miejscowych piratów. Poza tym był to szybko rozwijający się port, który umożliwił rozwój handlu między Chinami a Portugalią. Stworzenie enklawy portugalskiej w Chinach było więc Chińczykom na rękę. Niestety po wojnie opiumowej pomiędzy Chinami a Wielką Brytanią i po blisko położonym i rosnącym w siłę Hong Kongu, Makao zaczęło tracić na znaczeniu. Następnie podczas rewolucji „kulturowej” rząd chiński zaproponował aby Portugalczycy na zawsze wynieśli się z Makao lecz w obawie przed stratą handlu nie doszło to do skutku. Przełomem był 1999 rok gdy Makao zostało zwrócone Chinom w wyniku porozumienia wcześniej zawartego pomiędzy Chinami a Portugalią. Wówczas (tak samo jak Hong Kong) stało się ono specjalnym regionem administracyjnym Chin, cieszącym się dużą autonomią (oprócz obrony i spraw zagranicznych).
Czasy współczesne
Makao czyli od 20 grudnia 1999 roku specjalny region administracyjny Chin, znajduje się na południowo-wschodnim wybrzeżu ChRL, przy ujściu rzeki Czu-Ciang do morza południowo-chińskiego. Makao jest bardzo małe, gdyż zajmuje obszar tylko 21km2 i liczy ponad 457 tys. mieszkańców. Stolicą Makao jest miasto o tej samej nazwie, a w skład administracyjny miasta wchodzą także wyspy Taipa i Coloane połączone ze stałym lądem imponującymi mostami.
Językiem urzędowym jest chiński (dialekt kantoński) oraz do dziś – portugalski. Waluta Makao to pataka lecz można tu także używać dolarów Hong Kong (w Hongkongu natomiast pataka nie są akceptowane). Ponad 97% populacji stanowią Chińczycy, a około 2% Portugalczycy.
Zgodnie z polityką „jeden kraj, dwa systemy”, rząd ChRL odpowiada za obronę terytorium Makau i sprawy zagraniczne, natomiast Makau ma odrębny system prawny, administracyjny, gospodarczy i monetarny, prowadzi osobną politykę celną i imigracyjną, utrzymuje własną policję oraz samodzielnie wyznacza delegatów na międzynarodowe wydarzenia i do organizacji międzynarodowych.
Gospodarka Makao rozwija się bardzo szybko i oparta jest na wolnym przepływie towarów i kapitału, w czym pomagają port morski i lotnisko. Oprócz tego Makao jest zwane Chińskim Las Vegas, gdyż duża część gospodarki tego małego regionu opiera się na grach hazardowych (kasyna, wyścigi psów i koni). Silną gałąź gospodarki stanowią także: handel nieruchomościami, finanse, ubezpieczenia oraz rybołówstwo i przetwórstwo rybne. Bardzo duże znaczenie ma także turystyka, gdyż daje zatrudnienie co trzeciemu mieszkańcowi i stanowi aż 40% dochodu. Gospodarkę napędza także Formuła 3, gdyż regularnie odbywają się tu wyścigi.
W Makao dominuje europejska (portugalska) architektura, obok buddyjskich świątyń jest tu wiele chrześcijańskich kościołów, nawet ulice mają portugalskie nazwy, chwilami można się poczuć prawie jak w Lizbonie. Sporo jest ciekawych miejsc do zobaczenia, budynki są zadbane, na ulicach jest bardzo czysto, słowem bardzo przyjemne miasto. Makau zwiedzać można na pieszo (niewielki obszar). Kursują również autobusy, można korzystać z usług taksówek. W Makau obowiązuje ruch lewostronny.
Lokalna kuchnia stanowi połączenie kuchni kantońskiej i portugalskiej. Wiele unikalnych potraw jest wynikiem mieszanek przyprawowych, których używały żony portugalskich marynarzy w celu przyrządzenia europejskich dań. W skład owych mieszanek wchodziły przyprawy i składniki z Europy, Ameryki Południowej, Afryki, Indii i Azji Południowo-Wschodniej, jak również lokalne chińskie produkty. Zazwyczaj do dań z Makau dodaje się różne przyprawy i aromaty, m.in. kurkuma, mleko kokosowe, cynamon, czy bacalhau, które nadają jedzeniu specjalny smak i zapach. Do najbardziej znanych potraw można zaliczyć Galinha à Portuguesa (kurczak po portugalsku), Galinha à Africana (kurczak po afrykańsku), Bacalhau, krewetki chili. W Makau popularne są także bułeczki z kotletami, mleko imbirowe i tarta jajeczna po portugalsku.
Wieża Makao (Macau Tower)
Wznosząca się na 338 metrów ponad miasto jest dziesiątą wolno stojącą wieżą na świecie i ósmą najwyższą w Azji. Zainaugurowana w drugą rocznicę powrotu enklawy do Chin. Dla zwiedzających przygotowano dwa tarasy widokowe – 233 i 216 metrów nad ziemią, sklepy, restauracje (w tym obrotowa kawiarnia), centrum rekreacyjne oraz sale kinowo-teatralne. Dla biznesu dostępne są także sale konferencyjne i bankietowe.
Symbolem Macao jest zabytkowa ściana frontowa, zburzonej przez szalejący w 1835 roku tajfun oraz wypalonej przez towarzyszący mu pożar katedry św. Pawła. Ponad nią góruje Fortaleza do Monte – usytuowany na szczycie wzgórza przez jezuitów fort, zbrojny w skierowane na cztery strony świata zabytkowe działa. W forcie znajduje się, wkomponowane we wzgórze, wejście do Muzeum Macao z ciekawą multimedialną ekspozycją. Są tu rekonstrukcje dawnych wnętrz domów, sklepów i świątyń oraz liczne pamiątki handlowo-portowej aktywności miasta. Nieco bardziej na południe rozpościera się bliźniacze wzgórze z latarnią morską Guia oraz XVII-wieczną kaplicą.
Ruiny kościoła św. Pawła
Pozostałości po barokowym kościele św. Pawła w Makau, będące jednym z najważniejszych zabytków miasta, wpisane są wraz z całym zabytkowym centrum na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Do dziś zachowała się jedynie ściana frontowa i kamienne schody prowadzące do świątyni. Powszechnie przyjęta nazwa "katedra św. Pawła" jest błędna, w rzeczywistości kościół był pod wezwaniem Matki Bożej. Pierwsza świątynia powstała w 1580 roku, jednak została zniszczona przez pożary w latach 1595 i 1601. W 1602 roku rozpoczęto odbudowę gmachu według projektu włoskiego jezuity Carlo Spinoli. W pracach budowlanych brali udział głównie chrześcijańscy rzemieślnicy z Japonii, którzy uciekli przed prześladowaniami w kraju. Kościół został ukończony w 1637 roku i stanowił wówczas największą świątynię katolicką w Azji Wschodniej. Budynek trzykrotnie stawał w płomieniach, największe straty spowodował ostatni pożar, do którego doszło 1 stycznia
1835 roku na skutek tajfunu. Ogień zniszczył niemal cały obiekt z wyjątkiem przedniej fasady i kamiennych schodów przed kościołem, które zachowały się do dziś.
|
Większość ludności chińskiej wyznaje tradycyjne religie chińskie, które są połączeniem buddyjskich, konfucjańskich i taoistycznych praktyk religijnych. W Makao istnieje spora wspólnota chrześcijańska, katolicy i protestanci stanowią odpowiednio 7% i 2% populacji regionu. Ponadto 17% mieszkańców wyznaje buddyzm mahajany.
|
Makao - świątynia Kun Iam
Jedna z trzech najważniejszych świątyń Makao, która powstała za czasów panowania dynastii Yuan (1279-1308). Poświęcona jest Bogini Miłosierdzia. Oprócz wartości kulturalnej ma swoje miejsce w historii jako miejsce podpisania pierwszego traktatu chińsko-amerykańskiego w 1844 roku świątynia ta jest jednym z najciekawszych sakralnych obiektów buddyjskich w Macao. Znajduje się w niej 18 figur mądrych mężów, uważa się, że jedna z nich przedstawia Marco Polo.
Świątynia legendarnej bogini A-Ma
Współczesna nazwa Makao (Macao) wywodzi się od popularnej wśród żeglarzy i rybaków chińskiej bogini, znanej jako A-Ma lub Ling Ma. Kiedy wyładowali tu pierwsi portugalscy żeglarze i spytali się o nazwę tego miejsca, usłyszeli odpowiedz: A-Ma-Gao (Zatoka Ma). Świątynia poświęcona bogini A-Ma została wybudowana w 1448 roku.
Avenida de Almeida Ribeiro
Arteria tnie w poprzek tradycyjne centrum miasta, prowadząc ku Largo do Senado, przy którym usadowiły się: Leal Senado – główny administracyjny budynek kolonii, barokowy kościół św. Dominika oraz liczne kamienice mieszczańskie z pastelowymi frontonami i białymi okiennicami. W godzinach wieczornych plac ożywa gwarem spacerowiczów zwabionych występami grup folklorystycznych, pokazami sztuk walki oraz występami tradycyjnych chińskich smoków.
Makao – wschodnia stolica hazardu - Las Vegas Orientu
Hazard w Makao zalegalizowany został w 1847 roku, rząd portugalski tym samym chciał opodatkować, tzw. chińskie domy gry, aby podreperować swój budżet. Jak się łatwo domyśleć czerpał z tego procederu astronomiczne kwoty. W tamtych czasach zachodnie gry nie były znane w Makao, grano przeważnie w chińskie gry hazardowe jak Mahjong itp. Zachodnie gry kasynowe dotarły na wyspę, dopiero gdy ponownie Chińczycy przejęli nad nią kontrolę i postanowili zamienić Makao w Las Vegas Wschodu. Należy nadmienić także, że hazard i gry kasyno, a właściwie podatki z nich, stanowiły i stanowią do dzisiaj bardzo istotną część budżetu miasta. Tym samym zapewniając wyspie ciągły rozwój.
Od 1999 roku, gdy Makao trafiło ponownie w ręce chińskie, zaczął się wielki i szybki rozwój miasta. Władze chińskie postawiły na hazard i kasyna jako na magnes, który ma przyciągnąć na wyspę całą rzeszę turystów i graczy. Tak też się dzieje. Już teraz Makao zyskało miano Las Vegas Orientu. Na wyspie kasyna wyrastają jak grzyby po deszczu, miliardy dolarów zainwestowane w hotele i infrastrukturę dają o sobie znać, czyniąc z wyspy prawdziwie malowniczy i luksusowy ośrodek wypoczynkowo-rozrywkowy na całą Azję. Co więcej Makao rozwija się w takim tempie, że zaczyna stanowić silną konkurencję dla Las Vegas. Już teraz spora część graczy wybiera Makao zamiast Las Vegas. Jest to bardzo interesujące, chociażby ze względu na odległości dzielące oba miasta. Wielu gigantów z Las Vegas jak choćby Wynn czy MGM wyczuło, niewątpliwa koniunkturę na hazard na wyspie Makao i otwiera tam swoje podwoje, inwestując nierzadko astronomiczne sumy w kompleksy kasynowo-hotelarskie. W Makao oprócz gier kasynowych można zagrać, a raczej obstawiać swojego faworyta w wyścigach konnych jak i psich gonitwach.
GRAND PRIX MAKAU
Grand Prix Makau to wyścig samochodowy rozgrywany w Makau. Znany jest z tego, że jest to jedyny na świecie wyścig na torze ulicznym, podczas którego ścigają się zarówno samochody jak i motocykle. Co roku zazwyczaj w trzeci weekend listopada setki pasjonatów sportów motorowych spotykają się na torze Guia Circuit, by rywalizować w różnych kategoriach od bolidów jednomiejscowych, poprzez samochody turystyczne, aż po motocykle.
Jednym z głównych wydarzeń każdego roku jest wyścig o Grand Prix Makau Formuły 3, który przyciąga wielu mistrzów krajowych Formuły 3, a także najlepszych zawodników na świecie. Ze względu na wymagającą naturę toru, długie proste (na których bolidy osiągają prawie 260 km/h), wąskie zakręty i położone blisko toru bandy, uważany jest on przez wielu fachowców za nieoficjalne Mistrzostwa Świata Formuły 3. Oficjalnie jednak jest to Puchar Interkontynentalny FIA. Wielu kierowców znanych z wyścigów Fotmuły 1 brało udział w tym wyścigu na początku swojej kariery. Warto wspomnieć, że wygrywali tu tacy kierowcy jak Riccardo Patrese, Ayrton Senna, Michael Schumacher, David Coulthard, Ralf Schumacher i Takuma Sato. Od 2005 roku rozgrywany jest również w formacie dwóch 9-okrążeniowych wyścigów znany jako Guia Race of Macau, który jest tradycyjnym zakończeniem Mistrzostw Świata Samochodów Turystycznych - WTCC. Na torze pierwszy wyścig samochodowy odbył się w 1954 roku, jako wyścig dla amatorów-okolicznych entuzjastów wyścigów samochodowych. Przełomowy okazał się 1966 rok, w którym to belgijski kierowca – Mauro Bianchi przyjechał z samochodem przygotowanym przez Renault Sports, aby promować wizerunek francuskiej marki w Hong Kongu. To sprawiło, że wyścig zaczął cieszyć się coraz większą popularnością wśród profesjonalnych kierowców i zespołów. Od momentu włączenia wyścigów Formuły 3, Grand Prix Makau stało się jednym z najważniejszych punktów dla każdego kierowcy marzącego o awansie do wyższej kategorii sportów motorowych.
Informacje praktyczne
Do Makao najwygodniej jest się dostać na trzy sposoby:
Lądem z Zhuhai (miasto graniczące z Makao), które posiada dobre połączenia autobusowe i kolejowe z resztą kraju, ewentualnie z Guanzhou lub Shenzhen. W Zhuhai można przekroczyć granicę na piechotę, lub przejechać autobusem.
Samolotem lądując bezpośrednio na lotnisku międzynarodowym w Makao, które niedawno stało
się ważnym węzłem dla tanich linii, na przykład Airasia.
Promem z Hongkongu, które kursują 24 godziny na dobę, podróż trwa około godziny.
Mimo, że Makao należy teraz do Chin, to obowiązują w nim inne regulacje wizowe. Obywatele Polski, o ile potrzebują wizę, żeby wjechać do Chin, to nie potrzebują jej, by wjechać do Makao (na 30 dni). Wjazd z Chin do Makao oznacza opuszczenie Chin, czyli utratę ważności chińskiej wizy (jeśli była jednokrotnego wjazdu). Wjazd z Makao do Chin wymaga posiadania ważnej wizy chińskiej. W miejscowym konsulacie chińskim bez problemu można otrzymać chińską wizę. Na granicy między Makau a Chinami kontynentalnymi cudzoziemców obowiązuje taka sama odprawa paszportowo-celna jak na międzypaństwowych przejściach granicznych.
Dolar hongkoński (HKD) jest w powszechnym użyciu – nie ma potrzeby wymiany HKD na pataka. Pataka nie jest jednak akceptowane w Hong Kongu.
|
