Itinerarium

Tadeusz Jędrysiak 

Skarby Saksonii – Drezno i okolice, Lipsk, Görlitz


Jednym z najciekawszych landów w Niemczech jest Saksonia położona na południowym wschodzie Niemiec. Zamki, pałace i malownicze miasteczka przyciągają miłośników przeszłości. Polskie Stowarzyszenie Pilotów Wycieczek Zagranicznych pod swoim patronatem każdego roku organizuje różne imprezy dla pilotów, przewodników i osób zaprzyjaźnionych. Tym razem Saksonia, cztery noclegi w Dreźnie: pierwszego dnia zwiedzanie stolicy Saksonii Drezna, drugiego dnia wycieczka do drugiego największego miasta tego regionu - Lipska, a następnego dnia zwiedzanie okolic Drezna - Stolpen, Miśni, Moritzburga, Radebeul, twierdzy w Königstein, a w drodze powrotnej do Polski przygraniczny Görlitz.
Warto zajrzeć do Saksonii, aby zobaczyć barkowe skarby Europy, porcelanowe dzieła sztuki, góry i jeziora. Stamtąd też pochodzili polscy królowie z dynastii Wettinów. Najbardziej ożywione kontakty Polski i Polaków z Dreznem nastąpiły po 1697 r., kiedy to elektor saski (władca Saksonii) August II Fryderyk został królem Polski jako August II. Polska miała wówczas dwie stolice - Warszawę i przybraną - Drezno, gdyż August II oraz jego syn i następca na tronie polskim August III bardzo często tu przebywali. A z nimi dwór, politycy i magnaci polscy. Przez to rozwinięto powiązania transportowe i pocztowe między Warszawą i Dreznem tak sprawnie, że kurier królewski tę trasę o długości 600 km pokonywał zaledwie w 3 dni. Za panowania Sasów obieg monetarny w Rzeczpospolitej zasilały wydajnie tylko mennice w Dreźnie oraz Lipsku i Gubinie (obie także w Saksonii). Współcześnie kulturoznawcy nazywają Augusta II Mocnego "wielkim Europejczykiem", historycy sztuki zaś podkreślają jego zasługi na polu architektury i jako prekursora muzealnictwa, historycy wychwalają jego dyplomatyczną politykę, a eksperci gospodarczy zachwycają się stworzeniem przez niego funkcjonującej do dziś infrastruktury Saksonii.

Saksonia (Sachsen) jest krajem związkowym we wschodniej części Niemiec, graniczy z Polską i Czechami. Powierzchnia 18 000 km2, liczba mieszkańców 4,6 miliona, stolica - Drezno. Jest to land bardzo uprzemysłowiony, głównie przemysł ciężki. Tamtejsze odkrywkowe kopalnie węgla brunatnego należą do największych w Europie. Góry Rudawy z licznymi uzdrowiskami i ośrodkami wypoczynkowymi oraz Saska Szwajcaria należą do najczęściej odwiedzanych regionów turystycznych Niemiec. Do największych miast w Saksonii należą trzy miasta: Drezno i Lipsk oraz Chemnitz.

Z kart historii:

Księstwa Saksonii
Księstwo Saksonii ukształtowało się w XVI w. podczas wojen religijnych, za panowania księcia Maurycego Wettina (dzierżył on tytuł elektora). Zjednoczył on pod swoim berłem terytoria od północy graniczące z Brandenburgią, a od południa z Czechami. Podczas wojny trzydziestoletniej do księstwa zostały przyłączone Dolne i Górne Łużyce. W chwili wyboru Augusta II na króla Polski obszar księstwa liczył ok. 40 tysięcy km² i zamieszkiwany był przez ok. 2 mln mieszkańców. Elektor Fryderyk August I (panował w latach 1694-1733) zaprowadził w Saksonii rządy absolutne i dokonał wielu reform służących rozwojowi gospodarczemu kraju. W 1697 r., w wyniku podwójnej elekcji i ubiegając kontrkandydata, księcia francuskiego , zasiadł na tronie polskim (jako August II "Mocny" ), a uprzednio przeszedł na katolicyzm. Próbował zreformować Polskę w duchu absolutystycznym i przekształcić ją w monarchię dziedziczną w ręku Wettinów. Wprowadził w tym celu wojska saskie do Polski, szukał poparcia sąsiadów (godząc się na cesje terytorialne kosztem Rzeczypospolitej), w sojuszu z Rosją wdał się w wielką wojnę północną (w latach 1700-1721). Pobity przez króla Szwecji Karola XII, musiał zrzec się korony polskiej w 1706 r., powrócił na tron po klęsce Szwedów pod Połtawą w 1709 r. W latach wojny wojska szwedzkie dotkliwie spustoszyły Polskę i Saksonię. Ponowne próby wprowadzenia rządów absolutnych wywołały zbrojny opór szlachty polskiej i sprzeciw Rosji. Ostatecznie przekreśliły je - postanowienia tzw. sejmu niemego w 1717 r., na którym Rosja narzuciła się jako gwarant ustroju Polski. Dalsze zabiegi o zapewnienie tronu synowi przerwała śmierć króla. Fryderyk August I odznaczał się wielką siłą fizyczną i bujnym temperamentem. Pozostawił liczne grono nieślubnych dzieci, z których najbardziej znany stał się wybitny wódz Maurycy Saski, książę Kurlandii w latach 1726-1727 i marszałek Francji.
Syn Augusta "Mocnego", elektor Fryderyk August II (panował w latach 1733-1763), bez przeszkód objął rządy w Saksonii, ale na tron polski wprowadziły go wojska saskie i rosyjskie, wymuszając jego elekcję jako Augusta III Sasa w 1733 r. i po kilkuletniej wojnie usuwając z kraju wybranego uprzednio Stanisława Leszczyńskiego. Panowanie Augusta III uznawane jest powszechnie za okres najgłębszego upadku Polski, a on sam za władcę nieudolnego. Istotnie za jego czasów rządzona przez magnatów Polska pogrążała się w anarchii, czego symbolem stało się zerwanie wszystkich (poza jednym) sejmów zwołanych pomiędzy 1733 a 1763 rokiem. Król rezydował głównie w Saksonii. Wplątując się po stronie Austrii w wojny śląskie (w latach 1741-1745) i wojnę siedmioletnią (w latach 1756-1763), ściągnął na ten kraj niszczące najazdy wojsk pruskich.

Królestwo Saksonii w latach 1806-1918
Po porażce Prus w walce z Napoleonem Saksonia zawarła Pokój Poznański z Francją (1806), wstąpiła do związku Reńskiego i od tej pory stała się Królestwem. Książę -elektor saski Fryderyk August III uznał protektorat cesarza Napoleona, który ze swej strony obdarzył Fryderyka Augusta tytułem królewskim, który ten przyjął pod imieniem Fryderyk August I. W latach 1806-1815 królestwo saskie pozostawało w unii personalnej z Księstwem Warszawskim (król Saksonii Fryderyk August I był również Wielkim Księciem Warszawskim). Król Fryderyk August I, najdłużej trwający w przymierzu z Napoleonem, został schwytany po Bitwie Narodów pod Lipskiem (1813) i zmuszony do zrezygnowania z więcej niż połowy swojego kraju na rzecz Prus. W XIX wieku Saksonia rozwija się tworząc państwo przemysłowe. To najgęściej zasiedlony kraj Europy.

Wolne Państwo Saksonia w latach 1918-1945
Po Rewolucji Listopadowej 1918 r. król Fryderyk August III abdykował. Saksonia stała się Wolnym Państwem, a w 1920 r. wprowadzono demokratyczną konstytucję. Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów w 1933 r. Saksonia stała się częścią rzeszy. Demokracja parlamentarna zostaje zlikwidowana. Podczas II wojny światowej Saksonia ponosi poważne straty.

Kraj Saksonia w latach 1945-1989
Od 1945 r. Saksonia wskutek nowego przebiegu granic na Odrze i Nysie odzyskała obszary oddzielone w 1815 r. w okolicach Görlitz i Hoyerswerda i podlega kontroli sowieckich okupantów. W 1949 r. Saksonia stała się krajem NRD. Celem wzmocnienia centralnych struktur w 1952 r. kraje NRD zostają zlikwidowane. Saksonia dzielona jest na regiony Chemnitz (od 1953 r.: Karl-Marx-Stadt), Drezno i Lipsk, mniejsze regiony przypadają miejscowościom Cottbus i Gera.

Wolne Państwo Saksonia od 1990 roku
Pokojowa Rewolucja w 1989 r. wyszła z Lipska, Plauen i Drezna i objęła całą NRD. Dzisiejsza Saksonia została utworzona w 1990 r., po zjednoczeniu Niemiec, obejmuje w przybliżeniu obszar ówczesnego elektoratu, a następnie Królestwa Saksonii. Wraz z przystąpieniem NRD do ustawy zasadniczej Saksonia stała się krajem federalnym. W 1992 r. kraj uzyskał nową konstytucję.

(szerzej : Dynastie Europy, A. Mączka (red.), Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław 2003).


Drezno - perła baroku Europy - "Florencja nad Łabą"

Drezno jest na tyle piękne, że często nazywane jest Florencją nad Łabą. W XVIII w. było to najładniejsze miasto Europy, a przez 800 lat władali nim Wettinowie. Przepych drezdeńskich budowli jest odzwierciedleniem ambicji elektora Augusta Mocnego, który nie mogąc się równać politycznie z silnymi politycznie dynastiami Habsburgów i Hohenzollernów, w ten sposób zaznaczył swoją wyższość. Najcenniejsze królewskie budowle zachowały się w północnej części Starego Miasta. Nieopodal Zwingeru znajduje się główna rezydencja władców - świadectwo osiemsetletniej saksońskiej historii. Drezno to miasto, które już przed stuleciami stanowiło bezpieczny port, a niejednokrotnie nawet nową Ojczyznę dla wielu Polaków.

Warto zobaczyć:
Zwinger - zespół pałacowy, budowla zaliczana do najsłynniejszych na świecie, jest architektonicznym klejnotem Drezna. Była dawną siedzibą Wettinów, uznawaną za perłę sztuki barokowej. Projektowanie i budowę Zwingera rozpoczęli w 1709 r. architekt Matthäus Daniel Pöppelmann i rzeźbiarz Baltazar Permoser, budowę zakończono w 1732 r. W czasie nalotu bombowego 13 lutego 1945 r. Zwinger został prawie całkowicie zniszczony. Na podstawie starych planów budowlanych i fotografii jego odbudowa nastąpiła w latach 1946-1963. We wschodnim skrzydle po prawej stronie znajduje się Galeria Malarska Starych Mistrzów, a po lewej stronie Muzeum Historyczne. W części południowej pałacu znajduje się Muzeum Porcelany z największą kolekcją porcelany na świecie. Zbiór Galerii Malarskiej Mistrzów Dawnych obejmuje najbardziej znaczące dzieła włoskiego malarstwa renesansowego, jak również flandryjskiego i holenderskiego malarstwa z XV-XVII stulecia. W galerii znajduje się obraz Madonny Sykstyńskiej Rafaela Santi (1483-1520) jedno z jego najsłynniejszych dzieł, Chrystus i faryzeusze Tycjana (1488-1576), Sceny z życia św. Zenobiusza Sandro Botticellego (1445-1510) . Poza wymienionymi malowidłami, w Gemäldegalerie można zobaczyć dzieła Petera Paula Rubensa (1577-1640), El Greca (1541-1614) oraz wielu innych europejskich artystów. Do zbiorów galerii należą również dzieła Bernardo Bellotto Canaletto, który od 1747 r. był nadwornym malarzem króla Augusta III Sasa i musiał co miesiąc dostarczać nowy obraz. Galeria ta zalicza się do najbardziej znaczących zbiorów dzieł sztuki na świecie.
Madonna Sykstyńska, która jest zaliczana do najcenniejszych obrazów w dziejach sztuki europejskiej, powstała jako obraz ołtarzowy - wielkie płótno o rozmiarach 265 cm na 196 cm. Rafael otrzymał zamówienie na ten obraz w 1512 r. od papieża Juliusza II. Miał on zawisnąć w benedyktyńskim klasztorze San Sisto w Piacenzy. Główną treść obrazu tworzy tytułowa Matka Boża z Dzieciątkiem, wraz z adorującymi ich papieżem Juliuszem II ukazanym tutaj jako św. Sykstus, oraz św. Barbarą. Stąpają oni po niebiańskich chmurach. Obraz przez 250 lat wisiał zapomniany w Piacenzie. W latach 30. XVIII w. zakupił go elektor saski i król Polski August II Mocny i przywiózł do Drezna.
Grünes Gewölbe (skarbiec) - mieści się w pałacu-rezydencji dynastii Wettynów w centralnym punkcie Starówki. Grünes Gewölbe oznacza zielone sklepienie, które rzeczywiście znajduje się w skarbcu. Pałac jest rozbudowanym kompleksem z wieloma zakamarkami, nadziemnymi przejściami, dziedzińcami, wieżyczkami. zniszczony w Grünes Gewölbe powstał w 1550 r., jednak to August Mocny przekształcił na początku XVIII w. pomieszczenie w publiczny skarbiec. Kolekcja zawiera ok. 4 tysiące eksponatów - działa sztuki jubilerskiej, przedmioty ze złota, kości słoniowej, metalu, brązu i bursztynu. Jest to największy zbiór tych kosztowności na świecie. Są wśród nich średniowieczne puchary, luksusowe przedmioty z epoki renesansu i wczesnego baroku. To, co nie może ujść niczyjej uwadze, to czterdziestojednokaratowy, zielony diament należący do koronnych klejnotów Sasów - "Zielony Drezdeńczyk" oraz "Dwór w Delhi w dniu urodzin Wielkiego Mogoła Aurangzeba" - kompozycja przedstawiająca scenę z pałacu indyjskiego. Mieści się tam 137 miniaturek ze złota, które są pomalowane w różne kolory z dodatkiem diamentów, pereł, rubinów i szmaragdów. Niemieckie władze ukryły najcenniejsze eksponaty jeszcze przed napaścią na Polskę - w lecie 1939 r. Skarbiec, podobnie jak całe miasto, uległ zniszczeniu podczas alianckiego nalotu na Drezno w lutym 1945 r.
Katedra św. Trójcy (Hofkirche), znana też jako Kościół Dworski. Jest jedną z największych nowożytnych budowli sakralnych wzniesionych na terenie Saksonii. Wybudowana została na zlecenie Augusta III Sasa w latach 1739-1751. Podczas nalotu na Drezno w 1945 r. kościół został zniszczony, ocalała tylko wieża i większa część dekoracji rzeźbiarskiej elewacji zewnętrznych. Odbudowa trwała do 1965 r. Monumentalny ołtarz wykonany został z białego marmuru i pochodzi z XVIII w. W krypcie pod kościołem znajduje się 49 sarkofagów katolickich członków dynastii Wettynów m.in.: Augusta III Sasa, Fryderyka Augusta I (król saski, Wielki Książę Warszawski), Marii Józefy Habsburżanki (królowa Polski zm.1757) a także urna zawierającą serce Augusta II Mocnego (ciało spoczywa w Polsce na Wawelu). Ponadto ciekawe jest to, że przez długi czas budowy katedry nikt nie informował, że będzie to kościół katolicki - dwór obawiał się, że wśród protestanckiej ludności mogłoby to wywołać duże niezadowolenie. W katedrze znajdują się organy najwybitniejszego ich budowniczego Gottfrieda Silbermanna (1683-1753), które uznaje się za jego najpiękniejsze dzieło.
Katedra Najświętszej Marii Panny (Frauenkirche). Ta piękna budowla została odbudowana stosunkowo niedawno, bo dopiero na początku XXI wieku i stała się nie tylko symbolem pokoju i pojednania, zjednoczenia narodu niemieckiego, lecz także ekumenizmu. Odbudowa kościoła odbywała się pod hasłem "Budować mosty - żyć w pojednaniu". Pieniądze pochodziły w znacznej mierze z USA i Wielkiej Brytanii. Koniecznie trzeba wjechać windą na taras widokowy kościoła. Roztacza się z niego widok na pieczołowicie odbudowywaną starówkę Drezna. Frauenkirche został wzniesiony w latach 1726-34 w stylu późnego baroku z elementami klasycyzmu. Mistrz budowlany George Bähr zdecydował się na budowlę centryczną o kwadratowej podstawie, w której kopuła i jej podstawa razem stapiały się. Do tego czasu ten rodzaj budowli był praktykowany tylko w protestanckich kościołach na Śląsku. Sama tylko kopuła osiągnęła wysokość 95 m i średnicę 23,5 m. Jej szczyt został zakończony latarnią, a kopuła była nazywana przez Drezdeńczyków "kamiennym dzwonem". Przed kościołem umieszczono pomnik Martina Lutra, który znajduje się tam do dzisiaj.
Opera Sempera - budynek położony w centrum miasta wybudowany w latach 1838-1841. Od nazwiska projektanta Gottfrieda Sempera nosi jego nazwę. Kilka lat później doszczętnie spłonął. Druga budowla powstała między 1871 i 1878 rokiem pod kierunkiem najstarszego syna architekta. Budynek Opery Sempera ustalił wzorzec dla całej europejskiej sztuki budowy teatrów i należy jednocześnie do najlepszych osiągnięć budowlanych niemieckiej architektury tamtych czasów. Drezdeńscy rzeźbiarze stworzyli ozdoby. W niszach fasadowych znajdują się rzeźby, które przedstawiają Szekspira, Sofoklesa, Moliera, Eurypidesa, Goethego i Schillera. Po nalocie bombowym podczas II wojny światowej budynek spłonął do fundamentów. Przy odbudowie zachowano architekturę według projektu Sempera. Odbudowę ukończono w 1985 r. Od 13 stycznia 2006 r. w sali i na scenie odbywa się doroczny bal w operze.
Tarasy Brühla - rozciągające się nad Łabą, nazywane "Balkonem Europy". Jest to promenada spacerowo-widokowa i znajduje się w najbliższym sąsiedztwie drezdeńskich atrakcji turystycznych. Tarasy zostały one zbudowane na pozostałościach drezdeńskich umocnień.
Najpiękniejsza mleczarnia świata - przy ulicy Bautznerstrasse 79/81. Jest zdumiewającym przykładem tego, jak kiedyś przykładano wagę do wyglądu miejsca, w którym się pracuje i obsługuje kupujących. W 1998 r. sklep został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa w kategorii "najpiękniejsza mleczarnia świata". Przed sklepem zawsze zatrzymują się autokary z turystami. Wszystkie ściany, sufity i podłogi tego sklepu ze 130-letnią tradycją wyłożone są pięknymi, kolorowymi kaflami oraz lustrami. W środku jest fontanna z porcelany tryskająca ponoć mlekiem. Wystrój uzupełniają piękne żyrandole i stylowe meble. Na miejscu można degustować dziesiątki, a może nawet setki serów z krowiego, koziego i owczego mleka. To właśnie z nich drezdeńska mleczarnia jest znana na całym świecie.
August II Mocny i Hrabina Cosel
Warte wspomnienia jest również głośny w Saksonii i Polsce romans Augusta II Mocnego z jego najsłynniejszą metresą - Anna Konstancją von Brockdorf (żoną saskiego ministra finansów Adolfa Magnusa Hoyma - późniejsza hrabina Cosel). Jej postać posłużyła Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu do napisania znanej powieści "Hrabina Cosel", poświęconej jej osobie i wpływom na działania Augusta II. Adaptacja tej powieści pod tym samym tytułem ukazała się w 1968 r., w reżyserii Jerzego Antczaka. Powieść ta jest przede wszystkim bogatym źródłem wiedzy o czasach panowania na tronie saskim i polskim króla Augusta II Mocnego. To zarazem dokładna charakterystyka tegoż władcy, jego dworu oraz wydarzeń historycznych mających miejsce w tym okresie. Hrabina Cosel królewską kochanką była prawie przez 10 lat. Urodziła królowi trójkę dzieci. Jej kariera rozwijała się błyskawicznie. Na dworze królewskim czuła się jak królowa, tym bardziej, że August II Mocny na piśmie obiecał jej małżeństwo. Była bardzo rozrzutną kobietą. Jej osobiste wydatki mogły pokryć utrzymanie 8-tysięcznego oddziału wojska. To nie podobało się poddanym. Król w tej sytuacji musiał pozbawić ją wpływów na dworze, więc nie chciał się z Cosel ożenić. Przeciwnicy Augusta i Cosel zorganizowali przeciwko królowi spisek, który się nie powiódł. Hrabina została pojmana i jako zdrajczyni osadzona w zamku Stolpen (20 km od Drezna) w 1716 r. Spędziła tam ostatnie 49 lat swojego życia. Miała do dyspozycji 4 kondygnacje, które były połączone ze sobą stromymi kamiennymi schodami. W wieży Anna Cosel korzystała z osobnej kuchni, sypialni, pokoju dziennego oraz gabinetu. Hrabina zmarła w samotności, w wieku 85 lat. Została pochowana w zamkowej kaplicy.

Zwinger – zespół pałacowy, wybudowany w centrum Drezna na zlecenie Augusta Mocnego, od roku 1686 króla Polski	Madonna Sykstyńska – obraz Rafaela Santi (1514), jeden z najsłynniejszych obrazów w Galerii Starych Mistrzów	U dołu obrazu Madonny Sykstyńskiej, przed Madonną z dzieckiem namalowane są dwa aniołki "opierające się" o ramę obrazu. Są to chyba najczęściej powielane, odwzorowywane aniołki, od malarstwa, przez rzeźbę, po haft, papeterię i tandetne bibeloty	Zwinger – zespół pałacowy
Drezno - Zwinger – Muzeum Porcelany	Drezno - Zwinger	Katedra św. Trójcy (Hofkirche)- świątynia katolicka znajdująca się niedaleko pałacu Wettynów na Starym Mieście	Ewangelicko- Luterański Kościół Najświętszej Marii Panny (Frauenkirche) – 95 m kamienna kopuła kościoła jest jednym z symboli miasta. Jest to największy zwieńczony kopułą kościół protestancki na świecie
Drezno 1945. Ulica Rampische Straße oraz ruiny kościoła Frauenkirche. Kościół został zniszczony w czasie nalotów alianckich 13 lutego 1945 r.	Pałac Taschenberg, podarowany przez króla Augusta II Hrabinie Cosel, obecnie Hotel Kempinski		Wejście do najpiękniejszej mleczarni na świecie
W środku najpiękniejszej mleczarni na świecie	Gmach Opery Sempera	Tarasy Brühla	Panorama Starego Miasta

August II Mocny (1670-1733) - elektor Saksonii 1694-1733 jako Fryderyk August I z dynastii Wettinów oraz król Polski w latach 1697-1706 i 1709- 1733.	Anna Konstancja von Brockdorf, Hrabina Cosel (1680-1765) - faworyta króla Polski i elektora Saksonii Augusta II Mocnego.	August III Sas (1696-1763) - w latach 1733-1763 król Polski oraz jako Fryderyk August II elektor saski, syn Augusta II Mocnego z saskiej dynastii Wettinów.

Stolpen - zamek - twierdza, bazaltowe kolumny, Hrabina Cosel
Miasto Stolpen powstało na skrzyżowaniu starych dróg handlowych. Centralnie położony jest wznoszący się stromo pod górę duży rynek z ratuszem. Średniowieczny, wzniesiony na górze zamek, jest miejscem pełnym tajemnic. Jego charakterystyczna sylwetka przypomina koronę osadzoną na bazaltowej górze. Zamek ok. 1200 r. był słowiańskim dworem obronnym. W następnych wiekach był on siedzibą biskupów miśnieńskich i jedną z ich ważniejszych rezydencji. Od XVI w. należał do elektora Saksonii Augusta. W 1675 r. zamek został przekształcony w twierdzę krajową. Zniszczony w czasie działań Napoleona w 1813 r. Zamek jest położony na bazaltowym wzgórzu, które jest zaliczane do najważniejszych wulkanicznych złóż skalnych na obszarze saksońsko-czeskim (jest wpisane do rejestru pomników przyrody). Znajdujące się tu smukłe bazaltowe kolumny mają ok. 25 milionów lat. Określenie "bazalt" zostało użyte po raz pierwszy na świecie w stosunku do skał wulkanicznych ze Stolpen. Stąd rozpowszechniło się na cały świat. Na terenie zamku znajduje się najgłębsza wydrążona (w naturalnym kamieniu) w bazalcie studnia na świecie. Wydrążenie jej zajęło górnikom z Rudaw Wschodnich 24 lata - głębokość jej to 84,4 m. Zamek w Stolpen jest ściśle związaną z losami hrabiny Cosel. W twierdzy Stoplen spędziła ona 49 lat, aż do swojej śmierci. Obecnie w wieży Jana można zobaczyć dawne pomieszczenia mieszkalne hrabiny, a także jeden z jej nielicznie zachowanych portretów, przedmiotów codziennego użytku i notatników. W dawnej kaplicy zamku znajduje się płyta nagrobna zmarłej 31 marca 1765 r. hrabiny Cosel.
Więcej o zamku na stronie internetowej (ceny wstępu i ogólne informacje): e-mail: stolpen@schloesserland-sachsen.de

Zdjęcie z pokazu filmu w języku polskim o historii twierdzy	Widok z zamku na miasto	Główne wejście na teren zamku	Wieża Jana, w której Hrabina Cosel spędziła swoje ostatnie lata życia na zamku
Słupy bazaltowe przy wieży Cosel	Widok na dwie wieży na terenie zamku	Wnętrze pokoju hrabiny Cosel w wieży Jana	Widok z wieży Jana, w której przebywała hrabina Cosel

Miśnia (Meißen) - kolebka Saksonii - stolica europejskiej porcelany
Miśnia leży nad rzeką Łabą ok. 25 km od Drezna. Pierwszy gród militarny został założony na skale ponad Łabą w 929 r. przez króla Henryka I. Miśnia stała się centrum Marchii o tej samej nazwie, graniczącej z jeszcze słowiańskimi terenami od wschodu. Margrabia zarządzał całą Marchią Miśnieńską. Jego siedzibą była budowla poprzedzająca zamek Albrechtsburg i to właśnie ona przeszła do historii jako "kolebka Saksonii". Na skalistym wzgórzu znajdował się stojący do dziś późnogotycki zamek biskupi Albrechtsburg, do zamku przylega wspaniała katedra gotycka z XIII w. U podnóża zamku powstało podgrodzie i osada targowa, zamieszkane po części przez ludność słowiańską. Przez parę miesięcy w 1002 r. Miśnia należała do Polski. Dziś Miśnia jest typowym miastem turystycznym, a najczęściej spotykaną w niej pamiątką jest porcelana. Miśnia jest znana również z jednego z najpiękniejszych w Niemczech jarmarków bożonarodzeniowych (Weihnachtsmarkt).
Więcej informacji: service@touristino-meissen.de

Warto zobaczyć:
Katedra św. Jana i św. Donata z XIII w. Królewna polska, najmłodsza córka króla Kazimierza Jagiellończyka Barbara Jagiellonka (1478-1534) w 1496 r. poślubiła księcia saskiego Jerzego, stając się księżną saską. Po śmierci w 1534 r. została pochowana w katedrze w Miśni.
Zamek biskupi Albrechtsburg z XV w. - jest uznawany za pierwszą budowlę zamkową w niemieckiej historii budownictwa. Budowniczy zamku wprowadził tutaj takie elementy architektury jak kotarowe lub okienne czy imponujące sklepienia kryształowe. Ód 1710 r. na terenie zamku działała manufaktura porcelany (więcej informacji: albertsburg@schlosserland-sachsen.de).
Manufaktura porcelany miśnieńskiej - pierwsza europejska wytwórnia porcelany. W manufakturze mieści się muzeum, w którym odwiedzający mogą podziwiać rozwój porcelany na przestrzeni wieków oraz poznać tajniki formowania i malowania tych filigranowych kosztowności. August II Mocny był zapalonym miłośnikiem wschodniej porcelany i za wszelką cenę dążył do odkrycia tajników jej produkcji. Alchemikowi Johann Friedrich Böttgerowi, który pracował głównie nad metodą pozyskiwania złota z metali nieszlachetnych w 1709 r. udało się pozyskać pierwszą masę porcelanową. Porcelana początkowo była barwy brunatno-czerwonej. W 1710 r. produkcję przeniesiono do zamku Albrechtsburg w Miśni i tę datę uznaje się za początek manufaktury miśnieńskiej. Już w 3 lata później udało się uzyskać całkowicie białą porcelanę, zwaną od tej pory "białym złotem". Inne dwory europejskie wkrótce wykradły miśnieńską recepturę i otwarły konkurencyjne pracownie.
Stare Miasto - rozciąga się u podnóża góry z brukowanymi uliczkami, estetycznie zrekonstruowanymi renesansowymi domami mieszczańskimi wokół gotyckiego ratusza, oryginalnymi winiarniami i imponującym kościołem "Frauenkirche". Wieża kościoła mieści pierwsze na świecie kuranty z porcelany miśnieńskiej.

Fasada katedry. Wybudowana w stylu gotyckim w XIII w., p.w. Świętych Jana i Donata	Zamek Albrechtsburg jest jednym z najstarszych zamków w Niemczech (XV w.), tu w jego wnętrzach znajdowała się pierwsza manufaktura porcelany	Jedna z sal w zamku Albrechtsburg	Ratusz wybudowany w XV wieku, jeden z bardziej okazałych budynków przy rynku miśnieńskim. Jest on najstarszym tego typu obiektem na terenie Saksonii. Szczególnie warto zwrócić uwagę na piękny dach ratuszowy wybudowany z ponad 50 000 dachówek
Kościół „Frauenkirche”
Formowanie naczyń w pracowni Muzeum Porcelany			Dwa skrzyżowane miecze, tym znakiem jest sygnowana porcelana z manufaktury miśnieńskiej

Moritzburg
Moritzburg jest miejscowością i gminą położoną niedaleko Drezna. Znajduje się tu jeden z licznych niemieckich zamków wybudowanych na wodzie w latach 1542-1546 jako pałac myśliwski dla księcia Maurycego Wettina. Na początku XVIII w. na prośbę Augusta II Mocnego, elektora Saksonii i króla Polski zamek został przebudowany tak, aby móc pełni funkcję wypoczynkową, czego skutkiem było założenie parku. Istotną rolę pełnił tu wybitny saski architekt Matthäus Daniel Pöppelmann, zamek zostaje przeobrażony, następuje przebudowa systemu stawów, parku i wybiegu dla zwierząt. Pracę kończą się z chwilą śmierci króla Augusta II Mocnego. Elementy zdobnicze z wielu miejscach w obrębie zamku są poświęcone dworskiej sztuce polowania. W kilku miejscach na terenie zamkowym znajdziemy herb Rzeczypospolitej, bowiem elektor saski mógł się szczycić, że jest nie tylko księciem elektorem, ale i królem rozległego kraju na wschodzie. W 1697 r. August Mocny został katolikiem, aby być królem Polski i w Moritzburgu w Boże Narodzenie 1699 r. protestancką kaplicę zaadoptowano na katolicką i do dziś dnia odbywają się tu katolickie nabożeństwa, mimo że zasadniczo Saksonia jest protestancka. Kaplica zamkowa jest zaliczana do najbardziej imponujących budowli wczesnego baroku w Saksonii. Jedną z wielu atrakcji pałacu stanowi największy zbiór trofeów myśliwskich w Europie oraz jedyny w swoim rodzaju "moritzburski pokój z piór".
Więcej informacji: moritzburg@schlosserland-sachsen.de

		Herb Rzeczpospolitej Obojga Narodów  nad głównym wejściem do zamku

Radebeul - "Saksońska Nicea"
Radebeul (ok. 10 km od Drezna) położone jest w dolinie Laby i wzgórzami winnicznymi. Jest miastem o atrakcyjnych zespołach zamkowych, widokach zapierających dech w piersiach oraz reprezentacyjnych willach. Miasto jest znane z upraw winnej latorośli, muzeum poświęconego Karolowi Mayowi oraz kolejki wąskotorowej. Godnym zwiedzenia jest pałac Wackerbarth leżący u stóp pogórza winnego Radebeul. Jest to wyjątkowy zespół złożony z pałacu i domku uciech "Belvedere", barokowego założenia ogrodowego i nowoczesnej manufaktury win i szampanów. Winorośle uprawia się w dolinie Łaby od ponad 800 lat w winnicach leżących na tarasowych zboczach. Dlatego degustacja wina w oryginalnych winiarniach jest obowiązkiem nr jeden każdego przybysza. Godne polecenia są także wędrówki po winnicznych wzgórzach, zwiedzanie piwnic z winem lub wycieczka saksońskim Szlakiem Wina po okolicach Miśni.
Więcej informacji: tourismus@radebeul.de

Pałac Wackerbarth leżący u stóp pogórza winnego	Manufaktura win i szampanów		Zwiedzanie manufaktury win i szampanów

Königstein - najcenniejsza architektonicznie i historycznie twierdza górska w Europie
Twierdza Königstein stojąca nad rzeką Elbą, w centrum Parku Narodowego Saksońskiej Szwajcarii, należy do najważniejszych twierdz saksońskich. Znajduje się ona 40 km na wschód od Drezna, blisko granicy niemiecko-czeskiej na szczycie 40 m skały wznoszącej się nad miasteczkiem. Twierdza została zbudowana przez króla Augusta II Mocnego. Stanowi ona jedyny w swoim rodzaju przykład europejskiego kunsztu budowy twierdz wywierającym silne wrażenie na zwiedzającym. Powierzchnia twierdzy to 9,5 ha (13 powierzchni boisk piłkarskich). Znajduje się tu ponad 50 różnorodnych budowli. W przeszłości żyli tu żołnierze ze swoimi rodzinami, jak w małym miasteczku. Twierdza nigdy nie była zdobyta przez obce wojska i była uważana za jedno z najbezpieczniejszych miejsc w Niemczech i swego czasu był tam przechowywany skarb państwowy. Na terenie twierdzy znajduje się jedna z najgłębszych studni w Europie - 152,5 m głębokości. Na jej szczyt wjeżdża się dużą windą osobową, czynną cały rok (w sezonie letnim także działa winda panoramiczna). Na terenie twierdzy oprócz spaceru wzdłuż murów obronnych można zwiedzić kilka wystaw i muzeów m.in. starą zbrojownię, sale więzienne, nową zbrojownię czy skarbiec.
Więcej informacji: www.festung-koenigstein.de
W 1704 r. przebywali uwięzieni w twierdzy synowie króla Jana III Sobieskiego książęta Jakub i Konstanty po porwaniu ich spod Oławy przez oddziały saskie. Uwolnieni zostali w 1706 r. po zrzeczeniu się korony polskiej przez króla Augusta II Mocnego na rzecz Stanisława Leszczyńskiego. Podczas II wojny światowej w twierdzy znajdował się niemiecki obóz jeniecki (oflag), gdzie przetrzymywani byli prawie wszyscy dowódcy polskiej armii wzięci do niewoli we wrześniu 1939 r. Jeńcami tego obozu było m in. dowództwo Armii "Warszawa" i dowództwo Obrony Warszawy z września 1939 r., gen. dyw. Juliusz Rómmel, gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba, gen. bryg. Walerian Czuma, gen. bryg. Edmund Knoll-Kownacki, płk dypl. Tadeusz Tomaszewski, a także generałowie: Franciszek Kleeberg, Emil Krukowicz-Przedrzymirski, Czesław Młot-Fijałkowski, oraz bohaterski obrońca z Westerplatte - mjr Henryk Sucharski. Później twierdza stała się obozem francuskich jeńców wojennych. Łącznie w obozie tym przebywało 63 generałów, wyższych rangą sztabowców i ich ordynansów. Dnia 15 maja 1940 r. większość jeńców polskich przeniesiono do Oflagu IV B Königstein. Obóz funkcjonował do końca wojny i został wyzwolony przez Amerykanów w kwietniu 1945 r. Oficerowie sztabowi przebywali w izbach kazamaty koszarowej, generałowie w cekhauzie, natomiast oficerowie młodsi skoszarowani byli na niższych piętrach twierdzy.

	Twierdza Königstein
	Budynek mieszkalny na terenie twierdzy	Lokalny przewodnik po twierdzy ubrany w oryginalny strój

Lipsk - Leipzig
Drugie najważniejsze po Dreźnie miasto Saksonii kojarzy się przede wszystkim z Targami Lipskimi. Już w VII wieku osiedlili się tutaj Łużyczanie. Założyli centrum handlowe, któremu nadali nazwę Lipzk, "miejscowość pod lipami". Niemiecka nazwa Leipzig jest zgermanizowaną formą nazwy Lipsk. Około 1165 r. Lipsk otrzymał prawa miejskie oraz przywileje targowe i szybko stał się znaczącym miastem targowym. W 1409 r. otwarto tutaj jeden z pierwszych w Niemczech uniwersytetów. Nadanie cesarskiego przywileju targowego przez Maksymiliana I w 1497 r. uczyniło Lipsk miastem targowym na skalę europejską. W gospodarce Saksonii odgrywał Lipsk istotną rolę, był wielkim centrum handlowym, porównywalnym niekiedy do Gdańska. Funkcjonowała tam giełda, targi książki, wychodziła "Gazeta Lipska", a z czasem zaczęły się ukazywać typowe dla oświecenia czasopisma naukowe. W czasie II wojny światowej miasto zostało częściowo zbombardowane przez aliantów - najbardziej ucierpiała Starówka, odbudowana w czasach powojennych. Dziś miasto znane jest nie tylko z odbywających się tam targów, lecz również jako ośrodek turystyczny związany z przemianami politycznymi oraz Pokojowej Rewolucji 1989 r., w której uczestniczyło ok. 70 000 mieszkańców miasta.
Warto zobaczyć - najważniejsze zabytkowe obiekty w Lipsku:
Kościół św. Mikołaja - największy i najstarszy kościół miasta. Stał się znany na całym świecie w 1989 r. kiedy to dał początek "pokojowej rewolucji" w NRD, która utorowała drogę do zjednoczenia Niemiec. Tutaj odbywały się (i odbywają nadal) modlitwy pokojowe, które przerodziły się w demonstracje poniedziałkowe, a te w ostateczności doprowadziły do zjednoczenia Niemiec.
Kościół św. Tomasza - późnogotycki kościół. Przez 27 lat (od 1723 do 1750) aż do swojej śmierci Jan Sebastian Bach był kantorem w tym kościele. Swoje prapremiery miały tutaj najsłynniejsze kompozycje Bacha. Jego grób znajduje się w prezbiterium kościoła. Pomnik kompozytora stoi w miejscu, gdzie kiedyś była szkoła św. Tomasza, w której kompozytor mieszkał i tworzył aż do śmierci. Naprzeciwko kościoła św. Tomasza znajduje się Muzeum Jana Sebastiana Bacha.
Na rynku stoi Stary Ratusz, jedna z najpiękniejszych renesansowych budowli Niemiec. Można w nim zwiedzić wystawę Muzeum Historii Miasta. Na tyłach ratusza znajduje się Stara Giełda Handlowa z pomnikiem Goethego. Goethe spędził w Lipsku swoje lata studenckie i czule nazwał miasto swoim "małym Paryżem". Stara Giełda stworzona w XVII wieku na potrzeby kupców, to pierwsza barokowa budowla jaka powstała w mieście. Z dachu spoglądają na przechodniów reprodukcje figur Apolla, Merkurego, Wenus i Ateny. Obecnie Giełda jest częścią Muzeum Historii Miasta Lipska.
Pomnik Bitwy Narodów, który wzniesiono na pamiątkę największej batalii ale i największej klęski Napoleona Bonaparte. Bitwa pod Lipskiem zwana Bitwą Narodów odbyła się w 16-19 październiku 1813 r. pomiędzy wojskami francuskimi pod przywództwem Napoleona Bonaparte a wojskami koalicji antyfrancuskiej - Austrii, Prus, Rosji i Szwecji. Wzięło w niej udział ponad pół miliona żołnierzy, zginęło niemal 100 tysięcy. To tutaj poniósł śmierć walczący u boku Napoleona książę Józef Poniatowski wraz z kilkoma tysiącami polskich żołnierzy. Była to jedna z największych bitew w historii ludzkości, przypomina o tym otwarty 100 lat później w Lipsku pomnik Bitwy Narodów. Jest on największym narodowym pomnikiem na terenie Niemiec, na wysokości 91 m znajduje się platforma widokowa. Cały kompleks obejmuje ponad 4 hektary. Obecnie pomnik jest symbolem miasta i europejskim pomnikiem pokoju.
Pomnik w miejscu gdzie utonął w Elsterze 19 października 1813 r. książę Józef Poniatowski (na wysokości dzisiejszych ulic Thomasinstrasse i Leibnitzstrasse). Po kampanii rosyjskiej książę Józef Poniatowski odbudowywał armię polską. Rząd Księstwa Warszawskiego zamierzał odwrócić się od Napoleona i ponownie paktować z Aleksandrem I w sprawie odbudowy państwa polskiego. Książę Józef Poniatowski pozostał jednak wierny cesarzowi i wycofał się z ok. 30 tys. wojska polskiego do Saksonii, będącej aliantem Francji. Objął dowództwo VIII Korpusu Wielkiej Armii. Na dzień przed bitwą pod Lipskiem cesarz Napoleon mianował Poniatowskiego marszałkiem Francji. Wśród uhonorowanych tym tytułem był jedynym cudzoziemcem. Jego nazwisko znajduje się na Łuku Triumfalnym w Paryżu. W trakcie bitwy pod Lipskiem Józef Poniatowski był kilkakrotnie ranny. Podczas przeprawy przez Elsterę został najprawdopodobniej omyłkowo postrzelony przez Francuzów. W 1817 r. Poniatowski został pochowany - jako pierwszy, który nie był monarchą - wśród królów, w podziemiach katedry na Wawelu. Wydarzenie to było początkiem kultu jego osoby. Książę Józef Poniatowski jest symbolem żołnierskiego męstwa i wierności, walki do końca i poświecenia życia za ojczyznę
Dworzec kolejowy w Lipsku - uważany za arcydzieło budownictwa, jest największym zadaszonym dworcem (18 peronów) w Europie wybudowanym w latach 1915-1928.
Lipska Opera - druga najstarsza scena operowa Niemiec.
Piwnica Auerbacha - kulinarna atrakcja Lipska - jedna z najbardziej znanych jadłodajni na świecie, zawdzięcza swą popularność Johanna Wolfganga Goethemu, który rozsławił ją w swoim najsłynniejszym dziele Fauście. Mefistofeles chcąc zdobyć duszę Fausta przyprowadza uczonego do słynnej karczmy "Piwnica Auerbacha" w Lipsku, gdzie spotyka się on z uciechami cielesnymi (wino, zabawa), które jednak go nie interesują. Diabeł mocą czarów wyczarowuje wspaniałe trunki, które wprowadzają biesiadników w obłęd. Następnie razem z Faustem podpala karczmę i wylatuje z niej. Dzisiaj w menu restauracji króluje dziczyzna. Piwnica Auerbachowska połączona jest z najstarszym pasażem handlowym Lipska zwanym Mädlerpassage, wypełnionego luksusowym sklepami i kawiarniami.

Stary Ratusz	Dworzec kolejowy, arcydzieło budownictwa	Kościół św. Tomasza	Pomnik Jana Sebastiana Bacha (1685-1750) przed kościołem św. Tomasza
Grób i tablica nagrobna Jana Sebastiana Bacha w kościele św. Tomasza	Napis na pomniku w kształcie sarkofagu księcia Józefa Poniatowskiego (wzniesiony w 1834 r.)	Budynek Starej Giełdy i pomnik Johanna Wolfganga Goethego (1749-1832)	Najstarszy pasaż handlowy Lipska zwanym Mädlerpassage, wypełnionego luksusowym sklepami i kawiarniami
Piwnica Auerbacha, w której Goethe umiejscowił jedną ze scen Fausta	Przed wejściem do piwnicy Auerbacha		Pomnik Bitwy Narodów

Görlitz - jedno z najpiękniejszych miast Niemiec
Görlitz było niegdyś niezwykle bogatym miastem. Powstało w 1071 r. na styku dwóch znaczących szlaków handlowych Europy. W okresie średniowiecza było to wpływowe centrum handlowe i naukowe. Handlowano tu marzanną i suknem. Obecnie zwiedzając miasto na niewielkiej przestrzeni można odkryć 4 tys. starannie odrestaurowanych zabytków z połowy tysiąclecia europejskiej architektury. Znajdujące się tu budowle z okresu późnego gotyku, baroku, renesansu i secesji należą do najlepiej zachowanych w całej Europie Środkowej. Na każdym zwiedzającym naprawdę wielkie wrażenie robi różnorodność tutejszej architektury.
Więcej informacji: witamy@europastadt-goerlitz.de

	Gmach opery	Widok na Stare Miasto

Polskie dziedzictwo kulturowe związane z Saksonią
Okres dynastii saskiej w Polsce przypada na lata panowania Augusta II Mocnego, czyli lata 1697 - 1733 oraz na lata panowania Augusta III Sasa, czyli lata 1733 - 1763. Tak, więc okres 1697 - 1763 to unia polsko - saska - unia personalna, w której to władca łączył oba kraje.
Zasługi Augusta II Mocnego dla Drezna i Warszawy. August II był mecenasem, zwłaszcza w dziedzinie architektury. Drezno zawdzięcza mu wiele pięknych budowli, szczególnie zaś pałac Zwinger. Pragnął też August Mocny, aby i jego miasto rezydencjalne w Polsce Warszawa - zostało rozbudowane. Trudności polityczne i nie zakończona wojna nie przeszkadzały mu, aby około 1713 r. zapoczątkować prace nad wielkim przedsięwzięciem w stolicy. Pragnął wznieść sobie w Warszawie wspaniałą rezydencję, która stanowiłaby należytą oprawę dla jego majestatu. W ten sposób powstaje w stolicy Polski słynne założenie urbanistyczne zwane Osią Saską. Dzieło to zyskało wysoką ocenę specjalistów jako czołowe osiągnięcie urbanistyki polskiej okresu późnego baroku. Wspomnijmy też, że za Augusta II wytyczono od placu Trzech Krzyży w kierunku południowym Drogę Kalwaryjską, która wiodła do grobu Chrystusa usytuowanego w pobliżu pałacu Ujazdowskiego. Droga ta dała początek dzisiejszym Alejom Ujazdowskim. Przyczynił się też August II do budowy koszar dla Gwardii Pieszej Koronnej, które stanęły na terenach dzisiejszej Cytadeli. Wzniósł nadto król osiem budynków koszarowych przed pałacem Kazimierzowskim, dzisiejszym głównym gmachem Uniwersytetu Warszawskiego, który podarował swemu ulubionemu dworzaninowi Józefowi Sułkowskiemu. Napływali do Warszawy za Augusta II rzemieślnicy, wśród nich liczni Sasi pracujący na potrzeby dworu królewskiego. August II udzielił zgody pijarom na założenie w Warszawie pierwszego czasopisma ogólnokrajowego "Kuriera Polskiego". Warszawa zawdzięcza wiele Augustowi, który stworzył w niej swą rezydencję z dynamizmem i rozmachem zaplanowaną, lecz oczywiście wielu rzeczy, które rozpoczął, nie ukończył, bo brakowało mu na to pieniędzy.
Od marca do lipca 1832 roku mieszkał w Dreźnie Adam Mickiewicz. Tu powstały fragmenty tłumaczenia Giaura Byrona oraz jeden z jego najważniejszych utworów, Dziady Cz. III, nazywane też Dziadami Drezdeńskimi. Po pobycie w Dreźnie Mickiewicz udał się do Paryża, gdzie wydał Dziady Cz. III.
Najznakomitsza polska śpiewaczka sopranowa XIX wieku Marcelina Sembrich - Kochańska (1858-1935), w wieku 19 lat debiutowała na scenie Opery w Atenach, a w 1878 r. debiutowała pierwszy raz w saksońskiej Operze Dworskiej w Dreźnie w partii tytułowej Łucji z Lammermooru Donizettiego. Od tego występu rozpoczęła się jej wspaniała światowa kariera. Z Operą Dworską podpisała pierwszy w jej życiu kontrakt na stałe występy. Po podpisaniu tego kontraktu wynajęła mieszkanie przy ulicy Ostra-Allee 11, tuż za murem Zamku Zwinger. Swą karierę sceniczną w Dreźnie zakończyła podwójną rolą lady Henrietty i wieśniaczki Marty w Marcie 11 kwietnia 1880 r.
Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego w Dreźnie. Muzeum mieści się w dzielnicy Neustadt, na prawym brzegu Łaby, w willi przy Nordstraße 28, w której pisarz mieszkał w latach 1873-1879. Do Drezna Kraszewski przybył w 1863 r., kiedy to z przyczyn politycznych musiał opuścić kraj. Drezno, od czasów rozbiorów Polski w 1795 r. było jednym z głównych ośrodków polskiej emigracji. Kraszewski zajmował się w Dreźnie pomocą dla szukających schronienia za granicą powstańców styczniowych z 1863 r. W mieście tym spędził przeszło 20 lat życia. Muzeum Kraszewskiego, będące jedyną polską placówką muzealną w Niemczech, powstało już w 1960 r. Władze miasta Drezna udostępniły dom Kraszewskiego, a ekspozycję przygotowało Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Ekspozycja muzealna została urządzona w sześciu pokojach, które zajmował autor. Wątki z życia pisarza zostały przeplecione z wątkami historycznymi oraz nurtami artystycznymi Polski i Europy. W części poświęconej okresowi przed przybyciem pisarza do Drezna znajdują się widoki miejsc związanych z Kraszewskim, wizerunki członków rodziny oraz jego twórczość literacka, m.in. debiutanckie tomiki Poezji z 1838 r. Jedna część ekspozycji dotyczy unii polsko-saskiej z przełomu XVII i XVIII w., Drezna jako jednego z ważniejszych XIX-wiecznych ośrodków kulturalnych Europy oraz wielkich Polaków, których los również rzucił do tego miasta, m.in. Tadeusza Kościuszki, Jarosława Dąbrowskiego, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Fryderyka Chopina, Józefa Bema.

Józef Ignacy Kraszewski (1812-1887) - autor z największą listą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej. Żaden z autorów XIX w. nie napisał i nie wydał tyle, ile on: 586 dzieł wydanych drukiem, w tym 223 powieści, 1000 artykułów, 40 tysięcy listów, 900 rysunków w ołówku. Jako pierwszy upowszechnił polską powieść historyczną i dla wielu pokoleń Polaków jego dzieła stały się beletryzowanymi podręcznikami historii. Rok 2012 był ogłoszony w Polsce Jego rokiem. Kraszewski jest autorem powieści "Hrabina Cosel" (1873), przedstawiającej tragiczne losy jednej z najsłynniejszych królewskich metres, Anny Cosel, kochanki króla Augusta II Mocnego.

Budynek w którym mieści się Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego w Dreźnie (Nordstraße 28). Muzeum otwarte od środy do niedzieli w godzinach od 13 do 18. W poniedziałki i wtorki nieczynne, wstęp 4 Euro.

Informacje praktyczne
Przykładowe ceny do zwiedzanych obiektów (wiosna 2014):
Drezno - Grünes Gewölbe 14 Euro(wstęp, audioguide), Nowy skarbiec 9 Euro;
Drezno - Galeria Starych Mistrzów + Zbiory Porcelany 13 Euro (wstęp + audioguide);
Miśnia - zwiedzanie manufaktury porcelany 7 Euro (wstęp + objaśnienia z taśmy);
Radebeul - zwiedzanie "manufaktury win" w Zamku Wackerbarth (wstęp, zwiedzanie, poczęstunek, degustacja) 15 Euro:
Lipsk - rolada w piwnicy Auerbachskeller 14 Euro.

Zdjęcia: Agnieszka Krasuska, Tadeusz Jędrysiak

Warto przeczytać:
Dynastie Europy, A. Mączka (red.), Wydawnictwo Ossolineum 2003.
Staszewski J., August II Mocny, Wydawnictwo Zakład Naukowy im. Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków 1998.
Kraszewski J.I., Hrabina Cosel, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2005.
Jasienica P., Rzeczpospolita Obojga Narodów - Dzieje agonii, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 2007.

Nasi Partnerzy