Recenzje

Bartosz Orlik 

Dubaj

     „Naj” to przydomek doskonale opisujący dynamicznie rozwijające się miasto, jakim jest Dubaj. W Dubaju wszystko musi być „naj” – najlepsze, największe, najbardziej zapierające dech. W podróż po tym niezwykłym miejscu warto zabrać ze sobą przewodnik napisany przez Robina Bartona, Brytyjczyka dorastającego w Nowej Zelandii, podróżnika, niezależnego pisarza i redaktora, współpracującego m. in. z „The Guardian” czy „The Observer”. Przewodnik został wydany przez wydawnictwo Pascal. 
Pozycja nie należy do największych objętościowo, gdyż ma zaledwie 176 stron. Może to jednak być jedna z jej głównych zalet: książka ma praktyczny format, jest lekka, zmieści się nawet w małej torbie czy plecaku. Praktyczne jest również umieszczenie przewodnika na spirali, co osobiście bardzo lubię, ze względu na wygodę użycia i łatwość w dostępie do map. Okładka jest raczej skromna, ale wykonana z przyjemnego w dotyku papieru. Jej szata graficzna jest dość przyjazna w odbiorze, choć niektórym odbiorcom kolory: pomarańczowy w zestawieniu z fioletem, mogą nie przypaść do gustu. 
     Bez wątpienia za mały mankament można uznać macosze potraktowanie krótkiego opisu zawartości lektury. Utarte frazesy typu: „ciekawe teksty, które lepiej pozwolą poznać miasto” czy „pełny i szczegółowy wykaz największych atrakcji” brzmią bardziej jak hasła z encyklopedii niż pozycji książkowej, która na kilka lub kilkanaście dni ma stać się najlepszym towarzyszem podróży.
     Książka posiada czytelny spis treści, który z pewnością pozwoli na sprawne wyszukanie potrzebnych w danej chwili informacji. Została podzielona na osiem rozdziałów. Pierwszy z nich to „Kalejdoskop”. Jak napisał autor: „aby poczuć pełną satysfakcję z wycieczki, trzeba mieć świadomość potencjału miejsca, do którego się jedzie”. Zgadzam się z tym w pełni, a „Kalejdoskop” – choć w skrócie – to opisuje wszystkie istotne kwestie: jakim krajem są Zjednoczone Emiraty Arabskie, jego historię, rodzinę Maktumów, która zarządza całym emiratem, dubajską manię wielkości, potrawy kuchni tradycyjnej, islam, a także zakupowe szaleństwo (w tym przedmioty jakie, warto w Dubaju zakupić). 
     W następnym rozdziale „Dubaj bez tajemnic” znajdziemy ogólne informacje, praktyczne porady oraz ciekawostki na temat: 
          • noclegów: ich cen, rozmieszczenia bazy noclegowej, standaryzacji,
          • komunikacji: autobusów, taksówek, metra, wycieczek pieszych, 
          • gastronomii: odpowiedniego ubioru, napiwkach, dostępności alkoholu, 
          • zakupów: najlepszych targowisk i bazarów, godzin otwarciach sklepów 
            i centrów handlowych oraz marek, które możemy tam znaleźć, 
          • rozrywki: klubów, koncertów i kin.
     Rozdziały od trzeciego do szóstego poświęcone są poszczególnym dzielnicom Dubaju tj. Dajra, Burr Dubaj oraz Wschodnia i Zachodnia Dżumajra. Autor opisuje poszczególne atrakcje w danych dzielnicach, dla każdej z części miasta zaproponowana jest również jednodniowa wycieczka, jednak w moim odczuciu są to propozycje przerysowane ze względu na wysokie koszty odwiedzanych miejsc, np. kolacje w luksusowych restauracjach. Dodatkowo dla każdej części miasta, w podsumowaniu rozdziału, możemy znaleźć dodatkowe informacje: gdzie można się zatrzymać, dobrze zjeść, iść na zakupy, czy dobrze się bawić. 
     Rozdział siódmy, pt.: „Spacery i wycieczki”, zawiera – jak sama nazwa wskazuje – propozycje spacerów po Dubaju oraz wycieczek po dalszych zakątkach emiratu i całego państwa. Te propozycje są dużo lepiej rozplanowane niż jednodniowe wycieczki po poszczególnych dzielnicach, o których wspominałem wcześniej. Każda z nich zawiera opis miejsc i obiektów oraz informacje praktyczne, takie jak: długość trasy, najlepszą porę na wyjazd czy przydatny ekwipunek. 
     W ostatnim, ósmym rozdziale, tzw. „Informatorze”, znajdziemy wszystkie nieporuszone wcześniej kwestie – od średnich temperatur w poszczególnych miesiącach, przez możliwość wymiany waluty, dni wolne od pracy aż po lokalne zwyczaje. „Informator” zaopatrzony jest również w dwustronicowy, bogaty, podręczny słowniczek, który dzięki zwrotom grzecznościowym, pozwoli na pozyskanie sympatii tamtejszych mieszkańców (znajomość kilku podstawowych zwrotów zawsze działa na korzyść turysty) oraz ułatwi chociażby zrozumienie menu w lokalnych knajpkach. 
     Na ostatnich stronach książki znajdziemy plan miasta, który rozbity jest na kilkanaście stron, jednak ze względu na podłużne rozmieszczenie Dubaju, odnalezienie wybranej lokalizacji na mapie i „przejście” na kolejną stronę nie sprawia większej trudności.
     Fotografie są opublikowane na większości kart przewodnika, od bardzo małych aż do takich zajmujących całe strony. Najczęściej pokazują stan rzeczywisty opisywanych obiektów bądź mają przywoływać skojarzenia konkretnych atrakcji. Bez wątpienia jednak liczba fotografii mogłaby zostać znacznie zredukowana, co na pewno pozwoliłoby na zmniejszenie kosztów książki. 
     Cały przewodnik napisany jest prostym językiem, opisy są rzeczowe i na temat. Osobiście przewodnik bardzo trafił w mój gust. Poleciłbym tę pozycję osobom, które poszukują przewodnika ogólnotematycznego, ułatwiającego poruszanie się po mieście, zawierającego wiele przydatnych wskazówek i podstawowej wiedzy, jednak osoby nastawione na poznawanie dziedzictwa kulturowego i zgłębianie historii odwiedzanego miejsca mogą poczuć pewien niedosyt treści. Takim osobom poleciłbym znalezienie lektury rozleglejszej treściowo.