|
Propozycja jest rozpisana na czas od piątku do niedzieli lub od pory
obiadowej dnia pierwszego do obiadu dnia trzeciego
Dzień I:
Sieraków
Miasto było lokowane prawdopodobnie w 1358, choc
nie jest to pewna data. Dzięki długiej epoce władania rodu Opalińskich w XVII
wieku było to najbardziej rozwinięte i dominujące miasto regionu. Obecnie
Sieraków jest popularną miejscowością wypoczynkową oraz celem wycieczek
weekendowych. Wartość obecnych tutaj obiektów zdecydowanie wyróżnia Sieraków
wśród pozostałych miejscowości powiatu międzychodzkiego.
Po wjeździe do miasta należy dojechać do końca ulicy Wronieckiej i skierować
się w prawo. Samochód najlepiej zostawić na parkingu i kontynuować zwiedzanie
na piechotę. W Centrum Informacji Turystycznej na ulicy Poznańskiej można
najlepiej przygotować się merytorycznie do zwiedzania.
Kościół pobernardyński w Sierakowie, ul. Poznańska
Świątynia nazywana jest perłą Sierakowa. Ufundowana została w 1619 roku
przez wojewodę poznańskiego Piotra Opalińskiego, zaś jej architektem był działający
wówczas w Wielkopolsce znany włoski architekt, Krzysztof Bonadura Starszy.
Wnętrze kościoła zachwyca unikalnym zdobnictwem - m.in. usytuowanym w centrum
ołtarza obrazem "Zdjęcie z krzyża" wykonanym przez Artusa Wolfforta
(szkoła Rubensa) oraz stallami, które przez niektórych ekspertów uważane są za
najpiękniejsze w Polsce (zostały ukończone w 1641 roku przez brata Hilariusza z
Poznania). Warto obejrzeć nagrobek Piotra Opalińskiego z białego alabastru i
czarnego marmuru, autorstwa włoskiego rzeźbiarza S. Sali oraz nagrobki teściów
króla Stanisława Leszczyńskiego - Jana i Zofii Opalińskich. Równie ciekawe są
umiejscowione w kościele ołtarze. W podziemiach kościoła do 1991 roku znajdowało
się mauzoleum przedstawicieli rodu Opalińskich.
Rynek
Po wyjściu z kościoła należy skierować się w lewo i iść dalej ulicą
Poznańską, która szybko doprowadza nas do rynku. Sam rynek nie cechuje się
żadnymi większymi walorami. W jego centrum znajduje się skwer z pomnikiem
Powstańców Wielkopolskich, brak jednak tutaj ratusza oraz bardziej interesujących
architektonicznie kamienic.
Droga z Rynku oznaczona drogowskazami wiedzie dalej kierując na łęgi
warciańskie i do zamku.
Muzeum - Zamek Opalińskich
Najstarsze dzieje Zamku w Sierakowie skrywa mgła tajemnicy. Pierwsze pewne
informacje na temat obronnego grodu pochodzą z roku 1397. Nie wiadomo na pewno,
czy mowa w nim o zamku stojącym na miejscu dzisiejszego, choć najstarsze
relikty tej budowli pochodzą z także końca XIV wieku. W następnym stuleciu
przechodzi w ręce możnowładczej wielkopolskiej rodziny Górków, którzy
rozbudowują go ustanawiając tutaj drugą (obok Kórnika) siedzibę rodu. W XVI
wieku właścicielem zamku zostaje najbardziej z nim dziś kojarzony ród:
Opalińscy. Pod uch władaniem, a zwłaszcza za czasów Krzysztofa Opalińskiego
(wojewoda poznański) obiekt przeżuł swe najlepsze czasy. W następnych wiekach
jeszcze parokrotnie zmieniał właścicieli stopniowo podupadając, aż w końcu został
zburzony. W latach 1993-1994 przeprowadzono badania archeologiczne ruin.
Odbudowano południowe skrzydło zamku (jedno z dwóch pierwotnych) z
przeznaczeniem na muzeum, odtwarzając przy tym jego wygląd z czasów
Opalińskich. W kaplicy Zamku znajduje się muzeum rodu Opalińskich, z
przeniesionymi z kaplicy parafialnej szczątkami jego członków, umieszczonymi w
zdobionych sarkofagach. Obejrzeć tu można również znaleziska z prac
wykopaliskowych prowadzonych przed odbudową Zamku oraz ekspozycję związaną z
historią Sierakowa.
Stado Ogierów
Idąc dalej tą samą ulicą można szybko dojść do kolejnej wizytówki
Sierakowa: Stada Ogierów. Już od 180 lat ta instytucja zajmuje się hodowlą koni
rasy wielkopolskiej (pierwotnie na potrzeby wojska), a w ostatnich
dziesięcioleciach także rzadkich dziś koników polskich. Zwiedzanie Stada jest
możliwe po wcześniejszym zgłoszeniu. Ze znajdujących się tam obiektów
szczególnie warto zwrócić uwagę na powozownię, w której znajduje się kolekcja
powozów z XIX i XX wieku, oraz „szorowanie”, w których można obejrzeć zbiór
uprzęży. Kilka spośród drzew stojących na terenie stadniny jest pomnikami
przyrody. W ramach urozmaicenia wizyty można odbyć przejażdżkę po miasteczku
wynajętą tutaj bryczką.
Propozycja kolacji: Ośrodek Szkoleniowo Wypoczynkowy „Kama”, Sieraków, ul.
Orla 13
Propozycja noclegu: Hotel i Restauracja Słoneczna, ul. Poznańska 28
Dzień II:
Chrzypsko Wielkie
Ta niewielka miejscowość jest siedzibą władz gminnych i całkiem popularną
destynacją wakacyjną. Jej najbardziej wartościowym obiektem jest kościół p.w.
Świętego Wojciecha. Wzniesiony w latach 1600-1609 jest jednym z ostatnich
kościołów Wielkopolski, który został zbudowany w stylu gotyckim. W stanie
prawie niezmienionym przetrwał do naszych czasów. Kościół jest murowany z cegły,
salowy z zamkniętym trójbocznie prezbiterium, nakryty dachem 2-spadowym, zaś
jego strop jest drewniany. Szczególnie warto zobaczyć jedną z najcenniejszych
rzeźb gotyckich w Wielkopolsce – figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem, tzw.
"Matkę Boską na lwie", pochodzącą z około 1360 roku.
Punkt widokowy w Łężeczkach
Przy wjeździe na teren Sierakowskiego Parku Krajobrazowego w Łężeczkach znajduje
się punkt widokowy, z którego można podziwiać piękne krajobrazy na Jezioro
Chrzypskie oraz (przy dobrej pogodzie) odległe bory Puszczy Noteckiej. W tym
miejscu ustawiono także oryginalny pomnik w kształcie grzyba, który upamiętnia rocznice powstania Sierakowskiego Parku Krajobrazowego i założenia Akademickiego
Klubu Seniora PTTK w Poznaniu. Co jednak
ważniejsze, ów monument, odsłonięty w noc 1 stycznia 2001 jest pierwszym pomnikiem na świecie wzniesionym
w nowym, III tysiącleciu.
Ryżyn, Lutom
W Ryżynie, przy jednym z pierwszych domów jadąc od strony Chrzypska (tuż po
minięciu tablicy z nazwą wsi) znajduje się niewielka izba pamięci zakopiańskiego
poety H. Szulczyńskiego.
W Lutomiu ewentualnym obiektem dla zwiedzenia jest niedawno odrestaurowany
kościół św. Andrzeja Apostoła i Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych) wybudowany
w latach 1753-1762. Choć nie prezentuje on wybitnych walorów
architektonicznych, warto potraktować go jako przykład typowej niewielkiej
świątyni wiejskiej.
Orzeszkowo
Znajduje się tutaj dawny zbór protestancki
oraz cmentarz-lapidarium wielkopolskiej szlachty wyznania kalwińskiego. Miejsce
niestety zaniedbane, przez co nie jest łatwo je odnaleźć. Niewielki budynek zboru
wzniesiony został na planie ośmiokąta w roku 1788. W tamtych czasach Kwilcz byl
silnym osrodkiem protestanckim. Bracia czescy mielu tu jedną z najliczniejszych
swoich gmin w Wielkopolsce. Na pobliskim cmentarzu-lapidarium warto spróbować
odnaleźć obelisk J.W. Kassyusza, XIX-wiecznego kaznodziei kalwinskiego.
Kwilcz
Będący dziś siedzibą gminy wiejskiej Kwilcz był niegdyś miastem. Już od XIV
wieku jego dzieje były związane z rodziną Kwileckich. Byl to silny osrodek
protestancki. Sama miejscowość nie jest szczególnie atrakcyjna, warto jednak
zainteresować się późnobarokowym kościołem, wzniesionym w latach 1766-81. W
pobliżu znajduje się również dawny dwór Kwileckich, niestety aktualnie
niedostępny dla zwiedzania.
Obiad (skromny): Bar-Restauracja Oskar, Kwilcz,
Pałac w Rozbitku
Neogotycki pałac, zbudowany w XIX wieku ma
duże szanse stać się znaczącą atrakcją dla turystów kulturowych. Jego
wlascicielem jest bowiem jeden z najbardziej znanych żyjących polskich
kompozytorów, zdobywca Oskara za muzykę filmową, Jan A.P. Kaczmarek. Aktualnie
w pałacu prowadzone są zaawansowane prace rekonstrukcyjne. W niedalekiej
przyszlosci ma tam znaleźć siedzibę założona przez Kaczmarka Fundacja Rozbitek,
której celem jest stworzenie przestrzeni powstawania i prezentowania filmów,
koncertów, spektakli, produkcji multimedialnych oraz wspieranie rozwoju talentów
młodych filmowców. Na dzień dzisiejszy zwiedzanie dworku mozliwe jest za zgodą
właściciela.
Kamionna
W tej miejscowości, także niegdyś posiadającej prawa miejskie, o czym
świadczy zachowany rynek. W miejscowości znajduje się jeden z cenniejszych
gotyckich kościołów w Wielkopolsce. Został on wybudowany w 1499 roku i jest
budowlą jednonawową, na planie prostokąta, z przyległą do niej kruchtą i wieżą.
Wnętrze kościoła zostało odrestaurowane i obecnie prezentuje się bardzo
okazale. By móc je zobaczyć, trzeba umówić się wcześniej na wizytę (tel. 095 748
18 11). Kościół znajduje się na zboczu doliny Kamionki i roztacza się stąd
malowniczy widok na Pszczewski Park Krajobrazowy.
Ciekawym zabytkiem Kamionny jest tzw. „słup milowy”. Jest to kamień w kształcie
zbliżonym do dzwonu. Tego rodzaju znaki były ustawiane w XIX wieku wzdłuż
budowanych wówczas w państwie pruskim dróg i znaczyły odległości. Kolejne takie
słupy znajdowały się w odległości 1 mili pocztowej (7532 m) wzajemnie od siebie. Za przejazd drogami pobierano opłatę (myto). Kamień przy kościele w
Kamionnej stanowi pozostałość po drodze wybudowanej w latach 1826-35, która łączyła
Poznań i Berlin. Jeżdżący tędy dyliżans pocztowy przejeżdżał m.in. przez
Pniewy, Kamionnę, Skwierzynę i Kostrzyn.
Mniszki
Miejscowe Centrum Edukacji Regionalnej i Przyrodniczej to jeden z udanych
przykładów aktywizacji kulturalnej i zawodowej trudnych, (tzw. „popegeerowskich”) terenów wiejskich. Ośrodek powstał w wyremontowanych
dawnych budynkach folwarcznych. Można tu zobaczyć pokazowe warsztaty ginących
zawodów: kowalstwa, szewstwa, garncarstwa, wikliniarstwa, miejsce pracy
pszczelarza, zapoznać się ze sprzętami dawnego gospodarstwa domowego a także
poznać cykl prac rolniczych i dawne maszyny rolnicze. W ramach aktywnej zabawy
w warsztatach można samemu podjąć próbę spróbować ulepienia glinianych naczyń,
wykonania wiklinowego koszyka. Pokazy w Ośrodku są tak zaplanowane, by każda
pora roku, zgodnie z rytmem prac polowych stanowiła atrakcję turystyczną.
 Międzychód
Miasto, podobnie jak Sieraków, zdecydowanie najlepiej jest zwiedzać na
piechotę, ponieważ nie jest ono specjalnie duże. Samochód można zostawić na
jednym z kilku parkingów w okolicy Urzędu Powiatowego, u zbiegu ulic 17
Stycznia i Langiewicza. Ponownie jak w Sierakowie pierwsze kroki warto
skierować do Informacji Turystycznej,
Muzeum Regionalne
Budynek dawniej był siedzibą magistratu, należy jednak zaznaczyć iż
pierwotnie ratusz znajdował się na rynku (spłonął w XVIII wieku). Muzeum
zostało otwarte w 1976 roku, a jego stałe ekspozycje ukazują zbiory
etnograficzne z terenów Puszczy Noteckiej. Oprócz tego można zobaczyć zbiory z
Powstania Wielkopolskiego na terenach obecnego powiatu oraz szereg ekspozycji
czasowych. Muzeum organizuje cyklicznie wycieczki po Międzychodzie i jego
okolicach.
Kościół p.w. Ścięcia św. Jana Chrzciciela
Świątynia, obecnie posiadająca cechy późnoklasycystyczne, została pierwotnie
wzniesiona w latach 1560-89 z fundacji Jana Ostroroga. W XX wieku była dwukrotnie
rozbudowana. Obecnie kościół jest otynkowany i posiada z trójkondygnacyjną wieżę.
W północną ścianę wieży wmurowano cegły w kształcie masek ludzkich. Wyposażenie
kościoła pochodzi głównie z XVII i XVIII w. Przed wejściem do wnętrza warto
zwrócić uwagę na płaskorzeźbę z pierwszej połowy XVII wieku, przedstawiającą
Hołd Pasterzy (rzadkością jest umieszczenie w scenie związanej z Narodzeniem
narzędzi Męki Pańskiej), zaś już wewnątrz na drewnianą późnorenesansowa
chrzcielnicę z pocz. XVII w (wykonaną z jednego pnia) oraz rokokową ambonę z
XVIII w.
Kolacja: Restauracja Duet, ul. 17-go
Stycznia151lub (samochodem) klimatyczna restauracja „Stara Rozlewnia”, ul.
Gorzycka 2.
Spacer po Rynku i okolicach
U zbiegu ulic Kilińskiego i 17 Stycznia znajduje się najbardziej znany symbol
Międzychodu: słynna „Laufpompa”. Jest to źródło wód artezyjskich, ujęte w 1912
roku. Zawartość składników mineralnych i siarkowodoru jest taka, jak w wodach
zdrojowych w znanych uzdrowiskach np. Busku Zdroju czy Krynicy. Informatory
zapewniają, iż woda jest zdrowa i smaczna (to ostatnie to już raczej kwestia
gustu). Warto w trym miejscu zwrócić uwagę na niezwykły układ urbanistyczny Międzychodu,
miasteczka jakby „wciśniętego” między Wartę a jezioro miejskie. Niewielki rynek
niestety pełen jest samochodów, mimo to posiada swój urok. Na środku znajduje
się mała fontanna z figurką rybaka. Warto zwrócić szczególną uwagę na budynek w
zachodniej pierzei. Jest to były hotel „Pod Białym Orłem”, w którym zatrzymywała
się niegdyś m.in. słynna aktorka Pola Negri. Idąc dalej ulicą Rynkową mija się
kolejną wizytówkę miasta. Są to urokliwe kamienice szczytowe, które uzupełniają
charakterystyczny układ miejski Międzychodu.
Nocleg: Hotel i restauracja „Neptun” ul. Sloneczna
8,
DZIEŃ III:
Spacer „Szlakiem Sławnych Międzychodzian”.
Trasa ma długość ok.2 km
1. Ul. Strzelecka dom B. Rohowskiego, konstruktora pierwszych
polskich maszyn do pisania, 2. ul. Piłsudskiego dom urodzenia dwóch niemieckich
literatów, Carla i Georga Busse, 3. ul. Chamca - dr Andrzeja Chramca z
Zakopanego, lekarza powiatowego w latach międzywojennych i inspiratora
powstania kurortu oraz wielkiego orędownika uzdrowiskowych walorów Międzychodu.
W tym domu urodziła się także jego wnuczka, samotna żeglarka Teresa
Remiszewska. 4. Ul.17 Stycznia: dom urodzenia K. Walkowiaka,
dyrektora Centromoru, kierującego komisją ekspertów przy zakupie MS „Stefan
Batory”, 5.
ul.17 Stycznia: dom urodzenia niemieckiego kompozytora operetek Hugo Hirscha,
6. ul. Rynkowa dom urodzenia popularnego aktora Włodzimierza Matuszaka.
7. Rynek, były hotel „Pod Białym Orłem”, w którym przebywała m.in. Pola
Negri, 8. ul. Kilińskiego: dom dzieciństwa Wiktora Kineckiego, niegdysiejszego
naczelnika ZHP, później polskiego ambasadora w Indiach i Jugosławii, 9. ul.
Tietza:
miejsce, gdzie dawniej stał dom urodzenia Leonharda i Oscara Tietzów, współzałożycieli
sieci handlowych „Hertie” i „KaDeWe” (Oskar był dobroczyńcą Międzychodu, m.in. fundatorem
tutejszego parku, stadionu, łazienek miejskich i hali sportowej. 10. Ul.3
Maja-dom urodzenia Hermanna Tietza (stryja Leonharda i Oscara), założyciela
kupieckiej dynastii Tietzów, inicjatora założenia sieci domów handlowych „Hertie”
(nazwa od jego imienia i nazwiska (HERmannTietz), 11. ul. Sikorskiego: dom w którym
mieszkała A. Rzążewska-Miniszewska, przyjaciółka S. Żeromskiego i
pierwowzór Laury z jego „Przedwiośnia”.
Przejazd z Międzychodu przez Kamionną do Chalina
Chalin: Centrum Edukacji Przyrodniczej w Chalinie
Centrum znajduje się w wyremontowanym XIX dworku. W środku można obejrzeć
niewielką ekspozycję o Sierakowskim Parku Krajobrazowym oraz rekonstrukcję
jaskini z jaskiniowcami. Następnie warto przespacerować się po parku
otaczającym dworek. Znajduje się tam kilkanaście potężnych drzew będących
pomnikami przyrody.
Zawieziemy Was tam!
|
