Główna :  Dla autorów :  Archiwum :  Publikacje :  turystykakulturowa.ORG

Data wydania 4 czerwca 2014, redaktor prowadzący numeru: Przemysław Buryan

Numer 6/2014 (czerwiec 2014)

Krzysztof Czerniawski

Zgodnie z praktyką przyjętą w naszej serii, kulturowo-turystyczny pobyt w Kołobrzegu i najbliższej okolicy proponujemy zaplanować na trzy dni. Mogą to być dni od piątku do niedzieli (typowy weekend) lub trzy kolejne dni wolne. 
Poszczególne elementy tej propozycji nadają się jednak także do wykorzystania przez wczasowiczów w trakcie dłuższego pobytu letniego, jako urozmaicenie ich wypoczynku. 

DZIEŃ I
"W obrębie gotyckich murów miejskich"

1. Bazylika Konkatedralna w Kołobrzegu

Budowę bazyliki pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (Maria Gloriosa) rozpoczęto ok. 1300 r. Została przeznaczona na kościół farny dla miasta Kołobrzegu lokowanego w 1255 r. i jednocześnie na siedzibę kapituły kanoników reprezentujących biskupa kamieńskiego, któremu wówczas podlegał Kołobrzeg. Dlatego ta Bazylika nazywana jest także Kolegiatą. Gotycki kościół był wznoszony etapami przez ponad 200 lat. Najpierw do 1321 r. od zachodu wzniesiono trójnawowy, pięcioprzęsłowy korpus halowy oraz masyw wieżowy. Wewnątrz osiem ośmiobocznych filarów podtrzymywało sklepienie krzyżowo - żebrowe, a oświetlały je wąskie, zamknięte ostrołukiem okna, które umieszczono ponad ostrołukowymi wnękami. Następnie rozebrano dawną budowlę przylegającą od wschodu do korpusu bazyliki, czyli stary kościół św. Mikołaja, który dotąd służył jako tymczasowe prezbiterium. Na jego miejscu wzniesiono w latach 1323-1331 nowe, właściwe prezbiterium. Obserwując wschodnie ściany korpusu nawowego można dostrzec, że nie są one w jednej linii, co dowodzi, że obie części Bazyliki nie były budowane jednocześnie, lecz część prezbiterialną dołączono do wzniesionego już wcześniej korpusu. W drugiej połowie XIV w. kolegiata została rozbudowana o nawy skrajne. W ten sposób powstała pięcioprzęsłowa hala na planie zbliżonym do kwadratu. W XIV w. wzniesiona została także wieża południowa. Z kolei w XV w. zbudowano wieżę północną, a przed końcem tego stulecia zabudowano przestrzeń pomiędzy oboma wieżami. Tak uformował się prostopadłościenny, ceglany blok wieżowy o szerokości niespotykanej w innych tego typu budowlach. Jest to unikatowa cecha kołobrzeskiej Bazyliki. Ostatnim etapem jej budowy było umieszczenie w początkach XVI w. na bloku wieżowym trzech hełmów. Na hełmie środkowym osadzono strzelistą iglicę. W takim kształcie Kolegiata - halowa i pięcionawowa - istnieje do dnia dzisiejszego. Jest ona jednym z najbardziej cennych zabytków architektury pomorskiego gotyku ceglanego.
W XVI w. po wprowadzeniu reformacji kościół stał się świątynią luterańską, co pociągnęło za sobą zmiany w jego wyposażeniu, m.in. zniszczono wtedy ponad 20 bocznych ołtarzy, które stały przy filarach, wzniesiono empory.
Kościół niejednokrotnie ucierpiał w trakcie wojen, które na przestrzeni wieków nawiedzały Kołobrzeg. Bazylika została uszkodzona wskutek ostrzeliwania miasta podczas oblężeń w wojnie siedmioletniej (lata 1758, 1760, 1761) oraz wojen napoleońskich (1807 r.). W XIX w. kościół znajdował się w opłakanym stanie, przez większą część tego stulecia doraźnie ratowano go za pomocą prowizorycznych napraw. W okresie 1874 - 1876, a przede wszystkim w latach 1887-1890 i w następnych przeprowadzono kapitalny remont Kolegiaty, kiedy to odnowiono kościół zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Między innymi zrekonstruowano sklepienia, na których pojawiły się nowe polichromie (odnowiono też stare), przeprowadzono regotyzację fragmentów budowli zniekształconych w okresie baroku. Później, w roku 1930 w Kolegiacie założono centralne ogrzewanie.
Kolejną i największą katastrofę świątynia przeżyła w 1945 r., kiedy w trakcie walk o Kołobrzeg zniszczone zostały hełmy wież i dachy, a wnętrze zostało całkowicie wypalone. Jej ruiny początkowo zamierzano rozebrać, do czego nie doszło dzięki zakwalifikowaniu murów wypalonej Bazyliki jako "trwałej ruiny". Najcenniejsze elementy wyposażenia ocalały, ponieważ zostały zawczasu ukryte lub wywiezione do kościołów poza Kołobrzegiem. Od 1945 r. kościół polski zabiegał o przekazaniu Kolegiaty na cele kultowe oraz o środki na jej odbudowę, co przez długi czas napotykało na opór ówczesnych władz. W roku 1957 prezbiterium kościoła zostało przekazane katolickiej parafii św. Marcina, przystąpiono do jego odbudowy. Natomiast pozostała część Bazyliki została przeznaczona przez władze na Muzeum Oręża Polskiego, od 1966 r. w nawie głównej eksponowano ciężki sprzęt wojskowy. Na dachu urządzono taras widokowy. Dopiero w 1974 r. całość świątyni została przekazana kościołowi katolickiemu. Odtąd rozpoczęto odbudowę pozostałej jej części oraz ponowne przystosowywanie do celów sakralnych. W 1979 r. przywrócono jej funkcje kolegiaty. Najważniejsze prace rekonstrukcyjne (m.in. odtworzenie hełmów wieżowych) przeprowadzono do końca lat 80-tych XX w. W dniu 21.10.1985 r. uroczystej konsekracji Bazyliki Konkatedralnej dokonał Prymas Polski kardynał Józef Glemp. 10 czerwca 1986 r. papież Jan Paweł II podniósł kościół do godności bazyliki mniejszej.
Wewnątrz kościoła zachowało się kilka cennych zabytków sztuki średniowiecznej (gotyckiej):
- świecznik siedmioramienny z 1327 r. - dzieło Jana Apengetera. Świecznik ma 400 cm. wysokości, rozpiętość ramion wynosi 380 cm, waga 900 kg. Jest to jedyny w Polsce i jeden z pięciu na świecie zachowanych gotyckich kandelabrów,
- chrzcielnica z 1355 r., którą zdobi 26 płaskorzeźbionych scen z życia Chrystusa. Pośrodku rozdziela je napis łaciński z datą powstania chrzcielnicy i nazwiskiem wykonawcy- Jana Alarta,
- Świecznik "Korona Schlieffenów" z 1523 r. Jego nazwa upamiętnia kołobrzeski ród patrycjuszowski, który ufundował to dzieło. Świecznik powstał w warsztacie Mistrza Michała z Augsburga. Znajdują się na nim dwie pełnoplastyczne figury Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz św. Jana Chrzciciela, stalle rajców sprzed 1400 r. (ich boczne części tzw. policzki są ozdobione rzeźbami oraz płaskorzeźbami m.in. z wyobrażeniem Marii z Dzieciątkiem),
- mosiężny świecznik nazywany "Koroną Holków" z 1420 r.,
- trzy gotyckie ołtarze z przełomu XV/XVI w: "Ostatnia Wieczerza", "Pokłon trzech króli", "Św. Anna Samotrzeć i św. Mikołaj".
Poza tym w Kolegiacie znajdują się płyty nagrobne i epitafia z różnych epok m.in. barokowe epitafium rodu Kameke.

2. Ratusz kołobrzeski

Obecny ratusz kołobrzeski został zbudowany w latach 1829-1832 w stylu neogotyckim. Jego wygląd nawiązuje do średniowiecznego zamku. Autorem projektu był jeden z najbardziej znanych niemieckich architektów: Karl Friedrich Schinkel. Zaplanował on budynek na miejscu ratusza gotyckiego z XIV w., który spłonął w 1807 r. podczas oblężenia Kołobrzegu. Jego pozostałością są piwnice ratuszowe z gotyckimi sklepieniami oraz północny narożnik z granitowymi kolumnami. Obecnie ratusz jest siedzibą władz miasta i Urzędu Stanu Cywilnego. Mieści się tam również Galeria Sztuki Współczesnej. Z kolei w piwnicach ratusza znajduje się kawiarnia i klub muzyczny Adabar.

3. Pałac Brunszwickich (Braunschweigów). Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu - Oddział Historii Miasta

Pałac (bogata rezydencja mieszczańska) został zbudowany na początku XIX w. w stylu empire przez zamożnego kupca C. F. H. Plüddemanna, jako wiano dla jego córki Almy, która wyszła za mąż za handlowca i armatora Heinricha Braunschweiga - stąd nazwa tego budynku. Tuż przed II wojną światową pałac został przeznaczony na muzeum, co wówczas nie zostało zrealizowane. Po wojnie mieścił się tu lokalny Urząd Bezpieczeństwa Publicznego, następnie sąd i prokuratura. Od 1977 r. pałac, który wcześniej przeszedł kapitalny remont, jest siedzibą Muzeum Oręża Polskiego - Oddział Historii Miasta. W budynku zwraca uwagę bogaty wystrój holów na obydwu kondygnacjach oraz sali plafonowej. W skład ekspozycji muzealnej wchodzi wystawa historyczna "Dzieje Kołobrzegu". Przedstawia ona historię miasta począwszy od wczesnośredniowiecznego grodu poprzez kolejne etapy: miasto lokacyjne, miasto - twierdzę i uzdrowisko. Znajduje się tam kolekcja zabytków archeologicznych, sztuki zdobniczej i malarstwa. Na trasie zwiedzania umieszczone są makiety: grodu kołobrzeskiego oraz makieta przedstawiająca dawne sposoby warzenia soli. Ponadto można tam obejrzeć panoramy XV - wiecznego miasta i portu, którym towarzyszą zabytki wytwórczości dawnych rzemiosł: m.in. garncarstwa, rybołówstwa oraz wytwory sztuki zdobniczej. W klimat kupieckiego miasta wprowadzają zwiedzających sakiewki, odważniki, denarki kołobrzeskie oraz świadectwa handlu i importów: ceramika i kamionka. Kolekcje znajdujące się w tym Muzeum uzupełnia prezentacja multimedialna przedstawiająca Kołobrzeg z przełomu XIX i XX wieku oraz jego najważniejsze zabytki. W skład ekspozycji wchodzą również bogate zbiory metrologiczne (pomiarowe) tudzież biblioteka wraz z czytelnią.

4. Akademia Rycerska

Budynek Akademii Rycerskiej w Kołobrzegu wzniesiono w stylu renesansu florenckiego w drugiej połowie XVII wieku (Akademia powstała w 1655 r.). Była to jedna z pierwszych wyższych szkół wojskowych w Europie, tutaj uczęszczali synowie pruskiej szlachty kształcący się na oficerów. W XVIII wieku mieścił się tu arsenał. W latach 60. XX wieku budynek dawnej Akademii, uszkodzony podczas walk w 1945 r., został wyremontowany. Przez pewien czas było tu kino. Obecnie w gmachu znajduje się hala sportowa, a w jego piwnicach restauracja o niezwykłym klimacie.

5. Kościół Parafialny Niepokalanego Poczęcia NMP

Został wzniesiony w stylu neogotyckim w 1832 r. Jest to budowla jednonawowa. Początkowo był to kościół garnizonowy dla stacjonującego w Kołobrzegu garnizonu pruskiego. Budynek przetrwał działania wojenne w 1945 r. w stanie nienaruszonym, jako jeden z niewielu kołobrzeskich zabytków. Po II wojnie światowej kościół należał do parafii rzymskokatolickiej św. Marcina. Od 1994 r. jest to kościół parafii konkatedralnej Wniebowzięcia NMP jako kościół rektorski (rektoralny).

6. Zabytkowa kamieniczka mieszczańska

Budynek z gotyckim portalem pochodzi z 1 połowy XV wieku. Jest to jedyny zachowany zabytek późnogotyckiej architektury na Ziemi Kołobrzeskiej. Znajdował się tu mieszczański dom mieszkalny tudzież punkt handlowy (coś w rodzaju ówczesnego sklepu). Kamienicę zamieszkiwała rodzina hanzeatyckiego kupca. Budynek był wielokrotnie przebudowywany i odnawiany. Przed II wojną światową został przystosowany do roli muzeum - wówczas znajdowała się tu ekspozycja poświęcona Joachimowi Nettelbeckowi (przywódcy mieszczan kołobrzeskich podczas oblężenia w 1807 r.). Kamienica została zniszczona podczas wojny, następnie w latach 1957 - 1963 została zrekonstruowana i dostosowana do potrzeb Muzeum Oręża Polskiego. Obecnie w tym budynku prezentowane są wystawy czasowe Muzeum. Uwagę zwraca gotycka cegła oraz wspomniany powyżej ostrołukowy portal. Zachował się również średniowieczny układ pomieszczeń. Kamieniczka znajduje się na trasie szlaku hanzeatyckiego wytyczonego przez Europejski Szlak Gotyku Ceglanego [European Route of Brick Gothic].

DZIEŃ II (do południa):
"Kołobrzeskie militaria" - część 1
(między Basztą Prochową a Redutą Bagienną oraz między Redutą Solną a Fortem Ujście przejazd busem/autokarem)

1. Muzeum Oręża Polskiego - Oddział Dzieje Oręża Polskiego

Siedziba Oddziału Muzeum - Dzieje Oręża Polskiego znajduje się w budynku sąsiadującym z zabytkową kamieniczką kupiecką (w samej kamieniczce odbywają się wystawy czasowe). Część eksponatów jest prezentowana pod gołym niebem obok budynku. Stałą ekspozycję muzealną ułożono chronologicznie, jest to bogata kolekcja dokumentująca dzieje polskiej wojskowości, począwszy od czasów Pierwszych Piastów, do współczesności. Zwiedzając Muzeum można zapoznać się z całą historią techniki wojskowej. Kolekcja została utworzona częściowo na podstawie świadectw pochodzących z wykopalisk archeologicznych, z których pozyskano egzemplarze m.in. średniowiecznej broni drzewcowej, siecznej i miotającej. W Muzeum licznie reprezentowane są także eksponaty dotyczące marynarki wojennej (np. kompasy, kotwice, modele okrętów). Ponadto można tam obejrzeć kolekcję XVIII wiecznych szabli, lanc, pocisków artyleryjskich i luf armatnich, jak również najbogatszy w Polsce zbiór związany z uzbrojeniem, wyposażeniem i mundurami żołnierzy polskich z okresu I i II wojny światowej oraz unikatową kolekcję mundurów oddziałów paramilitarnych. Należy też wspomnieć o bogatej prezentacji pojazdów wojskowych, samolotów, broni pancernej i artylerii eksponowanej w sali techniki oraz na wystawie plenerowej. Uzupełnieniem ekspozycji jest panoramiczny obraz "Kołobrzeg 1945. Ostatni Bój" wraz z dioramą przedstawiającą m.in artefakty znalezione na terenach walk o Kołobrzeg i na Pomorzu.

2. Baszta Prochowa

Basztę tą wzniesiono w XV wieku. Jest to jedyny obiekt pozostały po średniowiecznych fortyfikacjach Kołobrzegu (murach obronnych), który przetrwał w całości do dnia dzisiejszego. Baszta dawniej nazywała się Lontową, nazwa obecna tego obiektu zaczęła funkcjonować dopiero po 1945 r. Prawdziwa Baszta Prochowa została zniszczona w wyniku eksplozji prochu spowodowanej przez piorun w 1657 r. Baszta ma cztery kondygnacje, a jej ściany frontowe posiadają liczne zdobienia (np. blendy). Dawnej w budynku znajdowała się siedziba miejscowego oddziału PTTK, obecnie znajduje się on w prywatnych rękach.

3. Reduta Bagienna (Morast)

Reduta powstała w latach 1770-1774 na północnym cyplu Wyspy Solnej. Wchodziła w skład pruskiej Twierdzy Kołobrzeg (Festung Colberg), jej zadaniem była obrona ujścia Parsęty i portu. Wzniesiono ją w kształcie pięcioboku otoczonego wałem ziemnym i fosą. Obiekt ten zachował się do dnia dzisiejszego w stanie niemal nienaruszonym. Obecnie pogłębiona fosa reduty służy jako przystań portu jachtowego, a w niej samej urządzono tawernę.

4. Reduta Solna oraz Muzeum Oręża Polskiego - Oddział Skansen Morski

Zbudowano ją podczas ostatniej modernizacji Twierdzy Kołobrzeg w latach 1832 - 1836, na lewym brzegu Kanału Drzewnego, przy jego ujściu do Parsęty. Ceglaną budowlę wzniesiono w kształcie dwóch kół o różnej średnicy, stykających się ze sobą, a w ścianach umieszczono otwory strzelnice. Obecnie obiekt (zachowany w dobrym stanie) jest wykorzystywany przez ZHP jako baza żeglarska. Obok reduty znajduje się Skansen Morski (Oddział Muzeum Oręża Polskiego) Jest to plenerowa ekspozycja muzealiów morskich, prezentująca dwa udostępnione do zwiedzania okręty wojenne ORP Fala i ORP Władysławowo, a także pozostałości po legendarnym kontrtorpedowcu ORP Burza tudzież liczne eksponaty związane z kulturą morską.

5. Fort Ujście i Latarnia Morska

Fort Ujście (niem. Münde) strzegący wejścia do portu kołobrzeskiego zbudowano w latach 1770-1774, na miejscu stojącego wcześniej szańca ziemnego. Rdzeniem fortu była okrągła wieża ceglana przykryta ziemią. Od strony lądu fort osłaniały dwa niewielkie bastiony, a od strony morza - drewniana palisada, później zastąpiona murem ceglanym, który zresztą istnieje do dziś (po likwidacji bastionów mur zbudowano także od strony lądu). W 1899 r. na szańcu fortu wzniesiono latarnię morską oraz stację pilotów z tzw. muru pruskiego. Dziesięć lat później rozebrano je zastępując większą konstrukcją ceglaną. W takiej postaci latarnia przetrwała do 1945 r., kiedy to w czasie walk o Kołobrzeg została wysadzona przez Niemców, gdyż służyła artylerzystom polskim i radzieckim jako punkt orientacyjny. W Forcie Ujście znajdowało się w marcu 1945r. stanowisko komendanta portu. Był to również ostatni punkt niemieckiego oporu w Kołobrzegu, który padł rano 18 marca 1945 r. Po wojnie, jeszcze w 1945 r., na rdzeniu fortu została odbudowana latarnia morska, przez Rosjan, którzy wówczas kontrolowali port kołobrzeski. Dlatego na szczycie latarni umieszczono początkowo dużą czerwoną gwiazdę jako światło nawigacyjne. Później usunięto ją i zastąpiono "normalnym" światłem. Obecnie fort wraz z latarnią jest atrakcja turystyczną i punktem widokowym. W dawnej Sali załogowej znajduje się tawerna, gdzie ma swoją siedzibę klub muzyczny oraz odbywają się różne imprezy kulturalne i rozrywkowe.

DZIEŃ II (po południu):
"Kołobrzeskie militaria" - część 2
Dojazd do Centrum Atrakcji Wojskowych busem lub autokarem, później dojazd w pobliże Fortu Wilczego. Na zakończenie dnia możliwość skorzystania z oferty gastronomicznej Fortu Kamienny Szaniec.

1. Centrum Atrakcji Wojskowych "Bastion"

CAW "Bastion" funkcjonuje od 2002 r. Można tu zobaczyć różnego rodzaju pojazdy bojowe, w tym czołgi i inny sprzęt pancerny (m.in. pływający transporter samobieżny) oraz przejechać się tymi pojazdami po poligonie. Ponadto Bastion oferuje możliwość skosztowania obiadu w wojskowej kuchni polowej, a także skorzystania z takich atrakcji jak strzelnica, czy gra w paintball (dla gości indywidualnych tylko w sezonie letnim).

2. Fort Wilczy

Fort (niem. Wolfschanze) powstał na wschodnich przedpolach twierdzy kołobrzeskiej w 1807 r., kiedy przygotowywała się ona do obrony przed wojskami napoleońskimi. Fortyfikacja przyjęła formę lunety, czyli dzieła fortyfikacyjnego otwartego od strony twierdzy. Otoczono ją trzymetrowym wałem ziemnym oraz suchym rowem z palisadą, a przedpola fortu dodatkowo broniły bagna i wilcze doły. W roku 1807 o Fort Wilczy toczyły się ciężkie walki. W sumie był on zdobywany trzykrotnie przez polskich żołnierzy: dwukrotnie w 1807 r. (był to polski 1 pułk piechoty księcia pułkownika Antoniego Sułkowskiego wchodzący w skład wojsk francuskich oblegających Kołobrzeg) oraz ponownie w 1945 r. W 1925 r. w oparciu o jego konstrukcję zbudowano amfiteatr, po II wojnie światowej został on rozbudowany. W latach 1968 - 1996 w tym miejscu odbywał się Festiwal Piosenki Żolnierskiej.

3. Fort Kamienny Szaniec

Położony jest nad samym morzem trochę na północ od amfiteatru. Powstał w czasie ostatniej modernizacji twierdzy kołobrzeskiej w latach 1832-1836 (niem. nazwa: Waldenfelsschanze). Wraz z Fortem Wilczym stanowił jej wschodnią rubież, blokującą dostęp do portu. Fort składał się z wału ziemnego z kazamatami i fosy. Wejście znajdowało się od strony zachodniej. Natomiast od strony morza obiekt osłonięty był wałem z głazów. Po likwidacji twierdzy, od 1887 r. urządzono tu mały hotelik z restauracją ogrodową, a Kamienny Szaniec stał się jedną z atrakcji kołobrzeskiego uzdrowiska. Podczas walk w 1945 r. fort został zdewastowany. Obecnie ponownie pełni rolę gastronomiczno - rekreacyjną.


DZIEŃ III
"Szlakiem zabytkowych kościołów na Ziemi Kołobrzeskiej"
(wycieczka samochodowa).

1. Kościół św. Jana Chrzciciela w Budzistowie gotycki z 1222 r.

W Budzistowie k. Kołobrzegu znajduje się świątynia gotycka z 1222 roku, jednonawowa. Jest to jedyny zabytek architektury wczesnośredniowiecznego Kołobrzegu, który przetrwał do czasów współczesnych. W miejscu dzisiejszego Budzistowa istniał dawniej gród kołobrzeski, czyli Kołobrzeg przedkolacyjny, dopiero po 1255 r. (data lokacji) miasto "przeniosło się" w dół rzeki, bliżej morza. Pamiątką po dawnym znaczeniu tej miejscowości była nazwa Stare Miasto (niem. Altstadt) używana do 1945 r. Kościół św. Jana Chrzciciela został podarowany w 1222 r. przez Mirosławę - wdowę po księciu pomorskim Bogusławie II i prawdopodobną fundatorkę kościoła - klasztorowi benedyktynów z Mogilna. W 1333 r. został przejęty przez biskupa kamieńskiego Fryderyka, ówczesnego suwerena Ziemi Kołobrzeskiej. Był kilkakrotnie niszczony m.in. w czasie oblężeń Kołobrzegu w 1761 i 1807 r., po czym odbudowywany. Ostatni raz kościół został uszkodzony w roku 1945, a na przełomie lat 50-tych i 60-tych XX w. miała miejsce ostatnia odbudowa, wówczas świątynia została zamieniona na muzeum, w którym była stała ekspozycja "Pradzieje ziemi kołobrzeskiej". W 1981 r. kościół został przekazany przez władze państwowe kołobrzeskiej parafii św. Marcina. Po przystosowaniu do celów kultu, służy jej jako kościół filialny.

2. Kościół parafialny pw. Wniebowstąpienia Pańskiego, neoromański z 1880 r. w Dygowie

Kościół parafialny p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego wzniesiono w stylu neoromańskim w 1880 r. Jest on zbudowany z cegły, na kamiennej podmurówce. Po zachodniej stronie kościoła wznosi się wieża, trzykondygnacyjna z blendami, zakończona ceglanym hełmem w kształcie ostrosłupa.

3. Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czerninie gotycki z przełomu XIV i XV wieku.

Obecny kościół wybudowany został w XV w. Następnie rozbudowano go w XVII stuleciu. W XIX w. i w 1927 r. zabytek przechodził renowację. Jest to świątynia orientowana (wschód-zachód), gotycka, jednonawowa zbudowana z cegły, na planie prostokąta, z prezbiterium niewydzielonym, zakończonym prosto. Od strony zachodniej wznosi się wieża trzykondygnacyjna z portalem wejściowym uskokowym, z blendami ostrołukowymi, zakończona dachem ostrołukowym oraz zwieńczona krzyżem. Strop jest drewniany, belkowy i polichromowany.

4. Kościół gotycki w Świelubiu

Kościół pw. św. Jana Ewangelisty (filialny parafii w Dygowie) pochodzi z XV/XVI wieku. Świątynia jest orientowana, jednonawowa, z niewyodrębnionym prezbiterium, zakończonym trójbocznie. Od strony zachodniej wznosi się murowana wieża, z kamienia i cegły (w przeważającej części, zwłaszcza u podstawy, z kamienia). W 1989 roku świątynia mocno ucierpiała na skutek pożaru, który strawił wnętrze kościoła, a także korpus wieżowy, który nie został już jednak odbudowany do wysokości trzech kondygnacji sprzed pożaru.

5. Kościół gotycki z XIV w. pw. Matki Boskiej Różańcowej w Rusowie.

Kościół pochodzi z pierwszej połowy XIV w., natomiast wieża została dobudowana dopiero w 1684 r. Świątynię przebudowano w XIX i XX w. Jest ona zorientowana dokładnie na osi wschód - zachód, Wieża i nawa są masywne, zbudowane z kamieni polnych i cegieł łączonych na zaprawę wapienną. Kościół jest jednonawowy z niewydzielonym prezbiterium, przyozdobiony szkarpami (przyporami). Uwagę zwraca masywna wieża przylegająca do nawy od strony zachodniej. Dwuspadowy dach jest obecnie pokryty dachówką - karpiówką. Natomiast ostrosłupowy hełm jest pokryty gontem. Również okna są w kształcie ostrosłupowym. Do środka prowadzą dwa uskokowe gotyckie portale (wejścia) od strony wieży i południowej ściany. Strop jest drewniany.

Wykorzystane opracowania:
1. Kroczyński H., Kronika Kołobrzegu, Wydawnictwo La Petit Café Kołobrzeg 2000.
2.Kołobrzeskie zabytki, Wydawnictwo Kamera s.j. Kołobrzeg 2008
3. Kołobrzeg miasto twierd z a, Wydawnictwo Kamera s.j., Kołobrzeg 2006.
4. Latarnia morska w Kołobrzegu, Wydawnictwo Kamera s.j., Kołobrzeg 2005.

Wykorzystane portale internetowe:
www.bazylika.kolobrzeg.pl
www.bastion-panzer.com.pl
www.muzeum.kolobrzeg.pl
www.pieknykolobrzeg.pl
www.klimatycznykolobrzeg.pl
www.twierdzakolobrzeg.pl
www.ug.dygowo.pl
www.parseta.org.pl

Nasi Partnerzy